54 அம்மங்ங ஏசு ஆ, மைத்தித கையி ஹிடுத்து “நன்ன மகளே ஏளு!” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ ஆள்க்காரு எல்லாரினும் ஓடிசி புட்டட்டு, ஏசு ஒளெயெ ஹுக்கி மைத்தித கையி ஹிடுத்தாங்; அம்மங்ங ஆ ஹெண்ணுமைத்தி ஜீவோடெ எத்தா.
ஏசு அரியெ ஹோயி, அவளகையி ஹிடுத்து ஏள்சிதாங்; ஆகளே அவள பனி மாறித்து; அவ எத்து ஆக்காக தீனிமாடி கொட்டா.
அம்மங்ங ஏசு அவனகையி ஹிடுத்து, ஆ பாடந்த ஹொறெயெ கூட்டிண்டுஹோதாங். எந்தட்டு, அவன கண்ணாளெ துப்பிட்டு, அவனமேலெ கையிபீத்து, “ஏனிங்ஙி கண்டாதே?” ஹளி கேட்டாங்.
எந்நங்ங ஏசு, அவனகையி ஹிடுத்து ஏள்சங்ங, அவங் பெட்டெந்நு எத்தாங்.
அதுகளிஞு, யாவீறின ஊரிக பந்தட்டு, பேறெ ஒப்புறினும் மெனெ ஒளெயெ ஹுக்கத்தெ புடாதெ, பேதுறினும், யாக்கோபினும், யோவானினும், சத்தா ஹெண்ணின அப்பனும் அவ்வெதும் கூட்டிண்டு, ஏசு மெனெ ஒளெயெ ஹோதாங்.
மைத்தி சத்தாகண்டு, அசு நேர அத்தண்டித்தாக்க ஒக்க ஏசு ஹளிது கேட்டட்டு ஹச்சாடிசி, சிரிப்பத்தெகூடிரு.
அந்த்தெ ஹளங்ங, அவள ஜீவங் திரிச்சு பந்துத்து; ஆகளே ஆ மைத்தி எத்துகுளுதா; எந்தட்டு ஏசு, “மைத்திக திம்பத்தெ ஏனிங்ஙி கொடிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு இந்த்தெ ஹளிகளிஞட்டு, “லாசரு! ஹொறெயெ பா!” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஊதாங்.
அப்பாங் சத்தாக்கள ஜீவோடெ ஏள்சி ஜீவுசத்தெ பொப்பா ஹாற, மங்ஙனும் தனங்ங இஷ்ட உள்ளாக்கள ஜீவுசத்தெ பீத்தீனெ.
பேதுரு ஆக்கள எல்லாரினும் ஹொறெயெ ஹோப்பத்தெ ஹளிட்டு, முட்டுகாலுஹைக்கி பிரார்த்தனெ கீதாங். எந்தட்டு, சவத பக்க திரிஞ்ஞு, “தபித்தா! ஏளு” ஹளி ஹளிதாங்; அவ கண்ணு தொறது பேதுருறின கண்டட்டு எத்துகுளுதா.
“நா சத்தாக்கள ஜீவோடெ ஏள்சுவிங் ஹளிட்டுள்ளுதனும், இல்லாத்துதன உள்ளுதாயிற்றெ கணக்குமாடுவிங் ஹளிட்டுள்ளுதனும் நம்பிதுகொண்டு, நீ எல்லா ஜாதிக்காறிகும் முத்தனாயிற்றெ ஆப்பெ” ஹளி அப்ரகாமின பற்றி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ?