50 அம்மங்ங ஏசு, அது கேட்டட்டு, யவீறினகூடெ “அஞ்சுவாட! நீ நன்ன நம்பிதங்ங மதி; நின்ன மைத்திக சுக ஆக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆக்க இந்த்தெ ஹளிதன ஏசு கேட்டட்டு காரெ மாடாதெ, யவீறினகூடெ, “அஞ்சுவாட, நன்ன நம்பு” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நினங்ங பற்றிதங்ங ஹளி, நீ ஹளுது ஏனாக? நீ நன்ன நம்பிதங்ங நின்ன மங்ஙங்ங சுக ஆக்கு; ஏனாக ஹளிங்ங, நம்பிக்கெ உள்ளாவங்ங எல்லா காரெயும் நெடிகு” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு அவளகூடெ, “மகா, நீ நன்னமேலெ பீத்திப்பா நம்பிக்கெ தென்னெ நின்ன சுகமாடிது; நீ சமாதானமாயிற்றெ ஊரிக ஹோயிக” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகளிஞு, யாவீறின ஊரிக பந்தட்டு, பேறெ ஒப்புறினும் மெனெ ஒளெயெ ஹுக்கத்தெ புடாதெ, பேதுறினும், யாக்கோபினும், யோவானினும், சத்தா ஹெண்ணின அப்பனும் அவ்வெதும் கூட்டிண்டு, ஏசு மெனெ ஒளெயெ ஹோதாங்.
ஏசு அவளகூடெ, “நா தென்னெயாப்புது ஜீவுசாவனும், ஜீவோடெ ஏள்சாவனும்; நன்ன நம்பாக்க சத்தங்ஙும் ஜீவுசுரு.
ஏசு அவளகூடெ, “நீ நம்பிதங்ங தெய்வத சக்தி ஏனாப்புது ஹளிட்டுள்ளுது நீ காணக்கெ ஹளி நா நின்னகூடெ நேரத்தே ஹளிதில்லே?” ஹளி ஹளிதாங்.
“நா சத்தாக்கள ஜீவோடெ ஏள்சுவிங் ஹளிட்டுள்ளுதனும், இல்லாத்துதன உள்ளுதாயிற்றெ கணக்குமாடுவிங் ஹளிட்டுள்ளுதனும் நம்பிதுகொண்டு, நீ எல்லா ஜாதிக்காறிகும் முத்தனாயிற்றெ ஆப்பெ” ஹளி அப்ரகாமின பற்றி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ?
ஆ வாக்கின தெய்வதகொண்டு நிவர்த்திகீவத்தெ பற்றுகோ ஹளி சம்செபட்டுபில்லெ; தாங் ஹளிதா வாக்கின நிவர்த்திகீவத்தெ தெய்வ கழிவுள்ளாவனாப்புது ஹளிட்டுள்ளுதன பூரணமாயிற்றும், ஒறப்பாயிற்றும் நம்பி, தெய்வாக நண்ணி ஹளிண்டித்தாங்.