39 அம்மங்ங ஏசின தீனிக ஊதித்தா பரீசங் இது கண்டட்டு, இவங் ஒந்து பொளிச்சப்பாடி ஆயித்தங்ங தன்ன முட்டிதாவ எந்த்தலாவ ஹளி அருதிறனோ? அவ ஒந்து பேசியல்லோ! ஹளி மனசினாளெ பிஜாரிசிண்டித்தாங்.
அந்த்தெ ஹிந்தெ பந்தாக்க முந்தாகும், முந்தெ பந்தாக்க ஹிந்தாகும் ஆப்புரு” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஆ கூட்டதாளெ இத்தாக்க, “இவங் கலிலாளெ இப்பா நசரெத்து பாடந்த பந்தா ஏசு ஹளா பொளிச்சப்பாடி ஆப்புது” ஹளி ஹளிரு.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, மனுஷன மனசிந்த தென்னெயாப்புது, ஹொல்லாத்த சிந்தெ, சூளெத்தர, களவு, கொலெ, பேசித்தர, அத்தியாக்கிர, துஷ்டத்தர, சதி, பேடாத்த செலவு, ஹொட்டெகிச்சு, தூஷண, அகங்கார, அனிசரணெக்கேடு, இந்த்தெ உள்ளுதொக்க ஹொறெயெ கடது பொப்புது.
அம்மங்ங அவங், நா இதனொக்க ஏன கீவுது? எல்லி கொண்டு பீப்புது? ஹளி பிஜாரிசிட்டு,
அம்மங்ங அல்லித்தா பரீசம்மாரும், வேதபண்டிதம்மாரும், நிகுதி பிரிப்பாக்களகூடெயும், தெற்று குற்ற கீதண்டித்தா ஆள்க்காறகூடெயும் ஏசு குளுது தீனி திந்தண்டித்துது கண்டட்டு, இவங் இந்த்தலாக்களகூடெ ஒக்க குளுது தீனிதிந்நீனெயல்லோ? ஹளி ஹளிண்டித்துரு.
அம்மங்ங அவங், இஞ்ஞி நா ஏன கீவுது? மொதலாளி கெலச இல்லெ ஹளி ஹளிட்டுனல்லோ! கைக்கிட்டு ஹிடுத்து கெலசகீவத்தெகும் நன்னகொண்டு பற்ற; பிச்செ எத்தி ஜீவுசத்தெகும் நனங்ங நாண பந்தாதெ, ஈ கெலச ஹோதங்ங நா இஞ்ஞி ஏன பட்டெ கீவிங் ஹளி பிஜாரிசிண்டித்தாங்.
அந்த்தெ கொறேகால களிஞட்டும் அவங் அவளகாரெ ஒந்நனும் கீதுகொடாதெ இத்தாங்; எந்தட்டு அவங் ஒந்துஜின இந்த்தெ ஆலோசிதாங். நா தெய்வாகும் அஞ்சுதில்லெ, மனுஷம்மாரு ஒப்புறினும் பெலெ பீப்புதில்லெ;
நிங்க கீதுபந்தா தெற்று குற்றத புட்டு மனசு திரிஞாக்களாயித்தங்ங, அதன நிங்கள ஜீவிதாளெ காட்டிவா; நங்க ஒக்க அப்ரகாமின பாரம்பரிந்த பந்தாக்களாப்புது ஹளி பெருமெ ஹளத்தெ நில்லுவாட; ஈ கல்லினகொண்டு, அப்ரகாமிக மக்கள உட்டுமாடத்தெ தெய்வாக கழிவுட்டு ஹளி மனசிலுமாடியணிவா!
இது காம்பதப்பங்ங எல்லாரும் அஞ்சிட்டு, நங்கள எடநடுவு தொட்ட பொளிச்சப்பாடி பந்துதீனெ; தெய்வ தன்ன ஜனத ரெட்ச்சிசத்தெபேக்காயி எறங்ஙி பந்துஹடதெ ஹளி தெய்வத வாழ்த்திரு.
அம்மங்ங ஆ பாடதாளெ பேசித்தர கீது ஜீவிசிண்டித்தா ஒப்ப, ஏசு பரீசன ஊரிக பந்தட்டு தீனிக குளுதிப்புது அருதட்டு, ஒள்ளெ வாசனெ உள்ளா தைலத ஒந்து பரணியாளெ கொண்டுபந்தா.
எந்தட்டு அவ ஏசின ஹிந்தாக காலுபக்க நிந்தட்டு அத்தண்டித்தா. அம்மங்ங ஏசு காலு மடக்கி குளுதித்துது கொண்டு, தன்ன காலாமேலெ அவள கண்ணீரு பூளிசி நெந்த்திதா எந்தட்டு அவ, தன்ன தெலெமுடியாளெ ஏசின காலு தொடத்து முத்த ஹைக்கிட்டு, வாசனெ உள்ளா ஆ தைலத காலிக தேத்தண்டித்தா.
அம்மங்ங ஏசு ஆ பரீசனகூடெ, “சீமோனே! நா நின்னகூடெ ஒந்து கதெ ஹளிதரெக்கெ” ஹளி ஹளத்தாப்பங்ங, அவங் “குரூ! ஹளிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங அவ ஏசினகூடெ, “எஜமானனே, நீ ஒந்து பொளிச்சப்பாடி ஆப்புது ஹளி நா மனசிலுமாடிதிங்.
ஆள்க்காரு கூடிஇத்தா சலாளெ ஒக்க ஏசினபற்றி பலவிதமாயிற்றெ தம்மெலெ தம்மெலெ கூட்டகூடிண்டித்துரு; செலாக்க “அவங் ஒள்ளெ மனுஷனாப்புது” ஹளி ஹளிரு; பேறெ செலாக்க, “அல்ல, அவங் ஆளா ஏமாத்தாவனாப்புது” ஹளி ஹளிரு.
ஆக்க குருடனாயித்தா அவன ஹிந்திகும் ஊதட்டு அவனகூடெ, “ஆ மனுஷங் குற்றக்காறனாப்புது ஹளி நங்காக கொத்துட்டு; நீ சத்திய ஹளிட்டு, தெய்வத பெகுமானிசு” ஹளி ஹளிரு.