40 சிஷ்யனாயிப்பா ஒப்பாங் தன்ன குருவினகாட்டிலும் தொட்டாவனல்ல; எந்நங்ங குரின கையிந்த ஒயித்தாயி படிச்சா சிஷ்யங் தன்ன குராஹாற தென்னெ ஆப்பாங்.
மாயக்காறாயிப்பா வேதபண்டிதம்மாரே! பரீசம்மாரே! நிங்காக கேடுகால தென்னெயாப்புது, ஒப்பன நிங்கள கூட்டதாளெ சேர்சத்தெ பேக்காயி நாடும், கடலும் கடது ஹோதீரெ; அந்த்தெ ஒப்பன நிங்கள கூட்டதாளெ சேர்சிகளிஞட்டு, அவன நிங்களகாட்டிலும் எருடு மடங்ஙு நரக சிட்ச்செ கிட்டத்தெ மாடீரெ.
நீ நின்ன கண்ணாளெ மரமுட்டி இப்புது அறியாதெ ஏசின நம்பா இஞ்ஞொப்பன கண்ணாளெ இப்பா கசத நோடத்தெ ஹோப்புது ஏக்க?
நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது; கெலசகாறங் தன்ன எஜமானின காட்டிலும் தொட்டாவனும் அல்ல; ஒந்து காரெ ஹளத்தெ பந்நாவாங் தன்ன ஹளாய்ச்சவன காட்டிலும் தொட்டானும் அல்ல.
‘கெலசகாறங் தன்ன எஜமானின காட்டிலும் தொட்டாவனல்ல’ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஹளிதா வாக்கின மனசினாளெ பீத்தணிவா; ஆக்க நன்னே உபத்தரிசிதுட்டிங்ஙி, நிங்களும் உபத்தருசுரு; நன்ன வாக்கின அனிசரிசித்தங்ங, நிங்கள வாக்கினும் அனிசரிசிப்புரு.