29 ஒப்பாங் நின்ன ஒந்து கென்னெக ஹுயிதங்ங இஞ்ஞொந்து கென்னெதும் காட்டிகொடு; நீ ஹொத்திப்பா சாலிவெத ஒப்பாங் ஹிடுத்து பறிப்பத்தெ பந்நங்ங, நின்ன சர்ட்டுங்கூடி களிச்சு கொட்டூடு.
எந்தட்டு ஆக்க ஏசின முசினிமேலெ துப்பிட்டு, கையாளெ குத்திரு; செலரு ஏசின கென்னெக ஹுயித்துரு.
எந்தட்டு ஏசின கண்ணு கெட்டி, முசினித ஹுயிதட்டு, பொளிச்சப்பாடி! நின்ன ஹுயித்துது ஏற ஹளி ஹளுக்கு ஹளி ஹச்சாடிசிரு.
நின்னகூடெ ஒப்பாங் ஏனிங்ஙி கேட்டங்ங கொட்டூடு; கொட்டுதன திரிச்சு கேளுவாட! புட்டூடு.
ஏசு இந்த்தெ ஹளிதாகண்டு, அரியெ நிந்தித்தா ஒந்து கெலசகாறங், “தொட்டபூஜாரிகூடெ இந்த்தே உத்தர ஹளுது?” ஹளி ஹளிட்டு, ஏசின கென்னெக ஓஙி ஹுயிதாங்.
அம்மங்ங அனனியா ஹளா தொட்டபூஜாரி, அவன அரியெ இத்தாக்களகூடெ, “அவன பாயேக ஹூலு கொடிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங நங்க இந்துவரெ தங்கத்தெ ஒந்து சல இல்லாத்தாக்களாயி, காம்பா மனுஷரா கையிந்த ஹூலு பொடுசாக்களாயும், திம்பத்தெகும், குடிப்பத்தெகும், ஹாக்கத்தெ துணி இல்லாத்தாக்களாயும், அலெஞ்ஞண்டு இத்தீனு.
நிங்க தம்மெலெ உள்ளா பிரசன தீப்பத்தெ பேக்காயி இஞ்ஞொப்பனப்படெ ஹோப்புது ஹளங்ஙே, தெய்வ நிங்காக தந்தா மதிப்பின இல்லாதெ மாடியுட்டுரு; அந்த்தெ நிங்கள ஜீவிதாளெ ஒப்பாங் இஞ்ஞொப்பங்ங அன்னேய கீதங்ஙோ, நஷ்ட பரிசிதங்ஙோ, அது ‘சாரில்லெ, ஹோதங்ங ஹோட்டெ’ ஹளி நிங்களகொண்டு சகிப்பத்தெ பற்றுதில்லல்லோ?
ஏனாக ஹளிங்ங, ஆக்களாளெ ஒப்பாங் நிங்கள ஹிடுத்துகெட்டிதங்ஙும், நிங்களகையிந்த ஹிடுத்து பறிச்சங்ஙும், நிங்காக எடங்ஙாரு உட்டுமாடிதங்ஙும், நங்களாப்புது நிங்களகாட்டிலும் தொட்டாக்க ஹளிட்டு, நிங்கள கென்னெக ஹுயிதங்ஙும் நிங்க சகிச்சண்டீரல்லோ!
ஜெயிலாளெ இத்தா ஆள்க்காறின ஹோயி அன்னேஷிரு; நிங்கள சொத்துமொதுலு ஒக்க ஹிடுத்துபறிச்சு கொண்டு ஹோப்பங்ஙும், சந்தோஷத்தோடெ ஹோதங்ங ஹோட்டெ, ஹளி சகிச்சுரு; ஏனாக ஹளிங்ங, அதனகாட்டிலி நிரந்தரமாயிற்றுள்ளா தொட்ட சொத்துமொதுலு நிங்காகபேக்காயி தெய்வ பீத்துஹடதெ ஹளிட்டுள்ளுது நிங்க அருதுதீரல்லோ!