22 மனுஷனாயி பந்தா நன்னகூடெ நம்பி இப்பாஹேதினாளெ ஜனங்ஙளு நிங்கள வெருத்தங்ஙும், பரிகாச வாக்கு ஹளிதங்ஙும், மோசக்காறாப்புது ஹளி ஹளிதங்ஙும், நிங்கள ஒதுக்கி பீத்தங்ஙும் தெய்வ நிங்கள அனிகிருசுகு.
நன்ன நம்பா ஹேதினாளெ நிங்கள ஹிடுத்து எளத்து கொண்டு ஹோயி, கவர்னறா முந்தாகும், ராஜாவின முந்தாகும், நிருத்துரு; அந்த்தெ நிங்க யூதம்மாரா முந்தாகும், அன்னிய ஜாதிக்காறா முந்தாகும் நன்னபற்றி சாட்ச்சி ஹளுரு.
நன்ன ஹேதினாளெ நிங்க எல்லாரிகும் சத்துருக்களாப்புரு; இதொக்க சகிச்சு, கடெசிவரெட்ட நெலெ நில்லாவானே ரெட்ச்செபடுவாங்.
தன்ன ஜீவித, காப்பத்தெ நோடாவாங், நசிச்சண்டு ஹோப்பாங்; எந்நங்ங நன்ன ஹேதினாளெ ஒப்பாங் தன்ன ஜீவித நஷ்டப்படத்தெ வேண்டிபந்நங்ஙும் அவங் அதன காத்தம்ம.”
அவன ஹிடுத்து முந்திரிதோட்டத ஹொறெயேக எளத்து கொண்டு ஹோயி கொந்துரு.
நிங்க நன்ன நம்புதுகொண்டு, எல்லாரும் நிங்கள வெருப்புரு.
ஹொட்டெஹசியோடெ இப்பா ஜனங்ஙளே! தெய்வ நிங்களஒக்க அனிகிருசுகு; இஞ்ஞி நிங்க ஹொட்டெதும்ப திந்தாக்கள ஹாற ஆப்புரு; அத்தண்டிப்பா ஜனங்ஙளே! தெய்வ நிங்கள எல்லாரினும் அனிகிருசுகு; அம்மங்ங நிங்க சந்தோஷ உள்ளாக்களாயிற்றெ ஜீவுசுரு.
இந்த்தெ ஒக்க இத்தட்டும், யூத மூப்பம்மாராளெ கொறே ஆள்க்காரு ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு; எந்நங்ங பிரார்த்தனெ மெனெந்த ஹொறெயெ மாடியுடுரு ஹளி பரீசம்மாரிக அஞ்சிட்டு ஹொறெயெ ஹளிபில்லெ.
பிரார்த்தனெ மெனெந்த நிங்கள ஹொறெயெ தள்ளுரு; நிங்கள கொல்லுதொக்க தெய்வாகபேக்காயி கீவா கெலச ஆப்புது ஹளி பிஜாருசா கால பொக்கு.
நின்ன வாக்கின நா ஆக்காக ஹளிகொட்டிங். நா ஈ லோகக்காறனல்லாத்த ஹாற ஆக்களும் ஈ லோகக்காறல்ல. அதுகொண்டாப்புது ஈ லோகக்காரு ஆக்கள வெருப்புது.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, லோகக்காறிக நிங்களமேலெ ஹகெ உட்டாக; ஆக்க கீவா காரெ ஒக்க ஹொல்லாத்துது ஹளி நா ஹளுதுகொண்டு ஆக்க நன்னமேலெ ஹகெ பீத்துதீரெ!
அதங்ங ஆக்க அவனகூடெ, “ஹுட்டிதா காலந்தே தெற்று குற்றதாளெ இப்பா நீனோ நங்காக உபதேசகீவுது?” ஹளி ஹளிட்டு, அவன ஹொறெயெ ஹிடுத்து தள்ளிரு.
ஜனங்ஙளு, அதுவரெட்ட அவங் கூட்டகூடிதன கேட்டண்டித்துரு; ஹிந்தீடு பெட்டெந்நு, “இந்தலாவன ஜீவோடே பீப்பத்தெ பாடில்லெ; இவன பூமியாளே பீப்பத்தெ பாடில்லெ” ஹளி, ஆர்த்து கூக்கத்தெகூடிரு.
ஈ மனுஷன, சமுதாயதாளெ பயங்கர எடங்ஙாரு உட்டுமாடாவனாயிற்றெ நங்க கண்டும்; எந்த்தெ ஹளிங்ங, லோகதாளெ உள்ளா எல்லா, யூதம்மாரா எடேகும், கலக உட்டுமாடாவனும், நசரெயம்மாரு ஹளா மதக்கூட்டாக தலவனும் இவங்தென்னெ ஆப்புது.
நனங்ஙபேக்காயி அவங் ஏனொக்க பாடுபடுக்கு ஹளி நா அவங்ங மனசிலுமாடி கொடக்கெ” ஹளி ஹளிதாங்.
தெய்வத நம்பி, கஷ்ட பந்நங்கூடி அதனொக்க சகிச்சு பொருமெயாயிற்றெ ஜீவுசாவாங் பாக்கியசாலி ஆப்புது; எந்த்தெ ஹளிங்ங, நன்ன சினேகிசா எல்லாரிகும் நா ஒள்ளெ ஜீவித கொடுவிங் ஹளி தெய்வ ஒறப்பாயிற்றெ வாக்கு ஹளி ஹடதெயல்லோ?
ஒள்ளெ காரெ மாத்தற கீது ஜீவுசுதுகொண்டு நிங்காக ஒந்துபாடு புத்திமுட்டு பந்நங்ஙும், அதங்ங நிங்க அஞ்சத்துள்ளா ஆவிசெயும் இல்லெ; அது ஓர்த்து பேஜார படத்தெகும் இல்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ நிங்கள அனிகிருசுகு.