30 அம்மங்ங வேதபண்டிதம்மாரும், பரீசம்மாரும் அல்லிக பந்தட்டு, நிங்க நிகுதி பிரிப்பாக்களகூடெயும், மோசப்பட்டா ஆள்க்காறாகூடெயும் குளுது தீனிதிம்புது ஏக்க? ஹளி சிஷ்யம்மாராகூடெ கேட்டுரு.
நிங்கள சினேகிசாக்கள மாத்தற நிங்க சினேகிசிங்ங அதனாளெ பல ஏன ஹடதெ? அன்னேயமாயிற்றெ நிகுதி பிரிப்பாக்களும் அந்த்தெ தென்னெ ஆக்கள ஆள்க்காறா சினேகிசீரெ.
பரீசம்மாரு அது கண்டட்டு, ஏசின சிஷ்யம்மாராகூடெ, “நிங்கள குரு நிகுதி பிரிப்பாக்களகூடெயும், தெற்று குற்ற கீவாக்களகூடெயும் குளுது தீனிதிம்புது ஏக்க?” ஹளி கேட்டுரு.
ஏசு நிகுதி பிரிப்பாக்களகூடெயும், தெற்று குற்ற கீவாக்களகூடெயும் தீனி திம்புதன, பரீசம்மாரா கூட்டதாளெ உள்ளா வேதபண்டிதம்மாரு செலாக்க கண்டட்டு, நிங்கள குரு நிகுதி பிரிப்பாக்களகூடெயும், தெற்று குற்ற கீவாக்களகூடெயும் குளுது தீனிதிம்புது ஏக்க? ஹளி சிஷ்யம்மாராகூடெ கேட்டுரு.
ஏனாக ஹளிங்ங, பரீசம்மாரும், யூதம்மாரும், ஆக்கள பாரம்பரியமாயிற்றெ கீதுபொப்பா சடங்ஙுபிரகார கையி கச்சிட்டல்லாதெகண்டு, ஒந்து சாதெனெயும் தின்னரு.
அம்மங்ங ஏசு, “வேதபண்டிதம்மாரா நோடிட்டு, நிங்க ஈக்களகூடெ ஏதனபற்றி தர்க்கிசிண்டிப்புது” ஹளி கேட்டாங்.
ஈ பரீசங் அம்பலப்படெ நிந்தட்டு, ‘தெய்வமே! நா மற்றுள்ளாக்கள ஹாற அல்ல; நா ஒப்பங்ஙும் அன்னேய கீதுபில்லெ; ஒப்பன கையிந்தும் ஏமாத்தி திந்துபில்லெ; சூளெத்தர கீதுபில்லெ; ஈ நிந்திப்பாவன ஹாற நா நிகுதி பிரிப்பாவனும் அல்ல; அதுகொண்டு நா நினங்ங நண்ணி ஹளீனெ.
அது கண்டட்டு அல்லி இத்தாக்க ஒக்க, ஏசு ஈ மோசப்பட்டாவன ஊரிக ஹோப்புது ஏக்க? ஹளி கொணுத்தண்டித்துரு.
ஹிந்தெ ஒந்துஜின ஏசு ஜனங்ஙளாகூடெ கூட்டகூடிண்டிப்பங்ங எருசலேமு, கலிலா, யூதேயா, அதன சுத்தூடுள்ளா பல சலந்தும் பந்தா பரீசம்மாரும் வேதபண்டிதம்மாரும் ஏசு கூட்டகூடுதன குளுது கேட்டண்டித்துரு; எல்லா தெண்ணகாறினும் சுகமாடத்துள்ளா தெய்வத சக்தி ஏசிக உட்டாயித்து.
ஏசு அந்த்தெ ஹளத்தாப்பங்ங வேதபண்டிதம்மாரும் பரீசம்மாரும், இவங் இந்த்தெ ஹளுது தெய்வ குற்றல்லோ! தெய்வதகொண்டு மாத்றே தெற்று குற்றாக மாப்பு கொடத்தெ பற்றுகொள்ளு; இவங் ஏனாக இந்த்தெ ஒக்க ஹளிண்டு கூடிப்புது ஹளி ஆக்கள மனசினாளெ பிஜாரிசிரு.
மனுஷனாயி பந்தா நன்ன, திம்புது குடிப்புது கண்டட்டு இவங் தீற்றெக்காறனும், குடிகாறனும் ஆப்புது ஹளியும், நிகுதி பிரிப்பா ஆள்க்காறிகும், துஷ்டம்மாரிகும் கூட்டுக்காறனாப்புது ஹளியும் ஹளீரெ.
அம்மங்ங ஏசின தீனிக ஊதித்தா பரீசங் இது கண்டட்டு, இவங் ஒந்து பொளிச்சப்பாடி ஆயித்தங்ங தன்ன முட்டிதாவ எந்த்தலாவ ஹளி அருதிறனோ? அவ ஒந்து பேசியல்லோ! ஹளி மனசினாளெ பிஜாரிசிண்டித்தாங்.
அதுகொண்டு, அல்லி பயங்கர ஜெகள உட்டாத்து; அம்மங்ங, பரீசம்மாரா எடெந்த செல பண்டிதம்மாரு எத்து நிந்தட்டு, “ஈ மனுஷனமேலெ, நங்க ஒந்து தெற்றும் கண்டுபில்லெ; ஒந்து தெய்வதூதனோ, அல்லிங்ஙி தெய்வத ஆல்ப்மாவோ அவனகூடெ கூட்டகூடித்தங்ங, நங்க ஏனாக தெய்வதகூடெ யுத்தாக நில்லுது” ஹளி தர்க்கிசிரு.