35 அதங்ங ஏசு, “நீ பாயெமுச்சு! ஒச்செகாட்டாதெ இவனபுட்டு ஹொறெயெ கடது ஹோ” ஹளி படக்கிதாங்; அம்மங்ங ஆ பேயி, அவன நெலதாளெ பூளிசி கிடிகிட்டு ஹோயுடுத்து.
எந்தட்டு ஏசு ஆ பேயித படக்கதாப்பங்ங அது அவனபுட்டு ஹோத்து. ஆகதென்னெ அவங் சுகஆதாங்.
அம்மங்ங ஏசு, “நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்களே, நிங்க அஞ்சுது ஏனாக?” ஹளி ஹளிட்டு, எத்து காற்றினகூடெயும், கடலினகூடெயும் “அடங்ஙி இரிவா” ஹளி படக்கிதாங்; ஆகளே காற்றும் கடலும் அடங்ஙித்து.
அம்மங்ங ஆ பேயி, அவங்ங அஸ்மார பந்தாஹாற நெலதாளெ பூளிசி ஆர்த்துகூக்கிண்டு ஹோயுடுத்து.
அம்மங்ங ஏசு எத்தட்டு, காற்றின படக்கிட்டு, கடலா நோடிட்டு, “எளகி மறிவாடா ஒச்செகாட்டாதெ அடங்ஙிரு” ஹளி படக்கிதாங்; அம்மங்ங காற்றும் அடங்ஙித்து, கடலும் சாந்த ஆத்து.
அம்மங்ங ஆ பேயி, அவன நெலதாளெ கிடிகி, உருட்டி ஆடிசிட்டு, ஆர்த்துகூக்கிண்டு, அவனபுட்டு ஹோயுடுத்து; அம்மங்ங ஆ ஹைதாங் சத்தாவன ஹாற பித்தித்தாங்; எல்லாரும், அவங் சத்தண்டுஹோதாங் ஹளி கூட்டகூடிண்டித்துரு.
எந்நங்ங அவன காட்டிலும் சாமர்த்தெ உள்ளா ஒப்பாங் பந்தட்டு, அவங் நம்பித்தா ஆயுத ஒக்க ஹிடுத்துபறிச்சு அவன தோல்சிட்டு, அவன சொத்துமொதுலு கட்டு எத்தி மற்றுள்ளாக்காக பங்கு மாடிகொடுவாங்.
ஹிந்திகும் ஏசு ஆக்களகூடெ, “ஏய் வைத்துரு! நீ முந்தெ நின்ன தெண்ணத மாற்றத்தெ நோடு! ஹளி ஜனங்ஙளு கூட்டகூடா ஹாற, கப்பர்நகூமாளெ நீ அல்புத கீதாஹாற தென்னெ, நீ தொடுதாதா ஈ பாடதாளெயும் கீயிக்கு ஹளி தீர்ச்செயாயிற்றெ நிங்க நன்னகூடெ ஹளுரு.
அம்மங்ங ஏசு அவள அரியெ ஹோயிட்டு, “ஏய் பனி! இவளபுட்டு ஹோ” ஹளி படக்கதாப்பங்ங ஆகளே அவள பனி மாறித்து; அம்மங்ங அவ பிரிக பிரிக எத்து, ஆக்க எல்லாரிகும் தீனிமாடி கொட்டா.
அம்மங்ங ஆக்களாளெ கொறே ஆள்க்காறாமேலெ ஹிடுத்தித்தா பேயி ஒக்க, “நீ தெய்வத மங்ஙதென்னெயாப்புது” ஹளி ஆர்த்துகூக்கிண்டு ஆக்களபுட்டு ஹோயுடுத்து; ஆ பேயி ஒக்க, இவங் தெய்வ ஹளாயிச்சா ரெட்ச்சகனாப்புது ஹளி அருதித்துதுகொண்டு, ஏசு அவேத கூட்டகூடத்தெ புடாதெ படக்கி ஓடிசிதாங்.
அம்மங்ங சிஷ்யம்மாரு ஏசின ஏள்சிட்டு, “எஜமானனே! எஜமானனே! நங்கள காப்பாத்துக்கு” ஹளி ஆர்ப்பத்தெகூடிரு; அம்மங்ங ஏசு எத்தட்டு காற்றினகூடெயும், கடலினகூடெயும் “ஒச்செகாட்டாதெ அடங்ஙி இரிவா” ஹளி படக்கிதாங்; அம்மங்ங காற்றும், கடலும் அடங்ஙித்து.
இவன ஒந்து பேயி ஹிடுத்து ஹடதெ; அது இவன ஆர்த்து கூக்கத்தெ மாடுகு, நெலதாளெ உருட்டிகிடிகி, பொடுமாடி பாயெந்த நொரெ கடத்துகு; எந்நங்கூடி இவனபுட்டு ஹோப்புதில்லெ.
அவன ஏசினப்படெ கூட்டிண்டு பொப்பதாப்பங்ங, ஆ பேயி அவன நெலதாளெ உருட்டி கிடிகித்து; அம்மங்ங ஏசு பேயித படக்கி, அவன சுகமாடிட்டு அவனப்பன கையி ஏல்சிகொட்டாங்.
அதுகொண்டு சொர்க்கமே! அதனாளெ குடியிப்பாக்களே! சந்தோஷத்தோடெ கொண்டாடிவா; பூமியே! கடலே! நிங்காக கேடுகால பொப்பத்தெ ஹோத்தெ; செயித்தானிக இனி கொறச்சு கால மாத்தற ஒள்ளு ஹளிட்டுள்ளுது அவங் அருதுபீத்துதீனெ; அதுகொண்டு, அவங் பயங்கர அரிசத்தோடெ நிங்களப்படெ பந்துதீனெ” ஹளி ஹளித்து.