10 ஏனாக ஹளிங்ங, ‘தெய்வ நின்ன காப்பத்தெபேக்காயி, தன்ன தூதம்மாராகூடெ ஹளுகு.
நின்ன காலிக கல்லு தட்டாதிப்பத்தெ ஆக்க பந்தட்டு, கையாளெ தாஙி ஹிடுத்தம்புரு’ ஹளி ஒக்க தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங செயித்தானு ஏசினகூடெ, “நீ தெய்வத மங்ஙனாயித்தங்ங ஈ கல்லின தொட்டி ஆப்பத்தெ ஹளு” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு செயித்தானாகூடெ, “நின்ன காப்பா தெய்வத மாத்தற கும்முடுக்கு, தெய்வாக மாத்தற கெலசகீயிக்கு ஹளி புஸ்தகதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ!” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங, இதனாளெ ஆச்சரியபடத்தெ ஒந்தும் இல்லெ; செயித்தானும் தெய்வ ஹளாயிச்சா ஒள்ளெ தூதன ஹாற நடிச்சீனல்லோ?
தூதம்மாரு எல்லாரும் தெய்வாக சேவெகீவா ஆவிகளாப்புது; ரெட்ச்சிக்கப்படத்துள்ளா ஆள்க்காறிக சகாயகீவத்தெபேக்காயி தெய்வ ஹளாய்ச்சா ஆவிகளாப்புது ஆக்க.