11 எந்நங்ங ஈக்க ஹளிதா காரெத, தமாசெ ஹளுதாப்புது ஹளி ஆக்க பிஜாரிசிரு; அப்போஸ்தலம்மாரு ஒப்புரும் ஹெண்ணாகள வாக்கு நம்பிப்பில்லெ.
“ஏசு ஜீவோடெ இத்தீனெ! நா ஏசின கண்டிங்” ஹளி, அவ ஹளிது கேட்டட்டும், ஆக்க நம்பிப்பில்லெ.
அம்மங்ங ஆக்களும் ஹோயிட்டு, மற்றுள்ளா சிஷ்யம்மாரிக அறிசிரு; ஆக்கள வாக்கினும், ஆக்க நம்பிப்பில்லெ.
அதுகளிஞட்டு, ஹன்னொந்து சிஷ்யம்மாரும் தீனி திந்நண்டிப்பா சமெயாளெ, ஏசு ஆக்கள எடநடுவு ஹோயிட்டு, தன்ன காட்டிதாங்; எந்தட்டு ஏசு, “நா ஜீவோடெ எத்துதன, கண்ணாளெ கண்டாக்க ஹளிட்டும், நிங்க நம்பாத்துது ஏனாக?” ஹளி ஆக்கள கல்லு மனசின பற்றி, ஆக்களகூடெ ஜாள்கூடிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, புத்தி இல்லாத்தாக்களே! தெய்வத பொளிச்சப்பாடிமாரு எளிதிபீத்திப்பா வாக்கின நம்பத்தெ, நிங்காக ஆமாரி மடி ஏனாக?
எந்நங்ஙும் ஆக்க சந்தோஷங்கொண்டும், ஆச்சரியங்கொண்டும் ஏசின நம்பத்தெ பற்றாதெ இப்பதாப்பங்ங, ஏசு ஆக்களகூடெ நிங்களகையி திம்பத்தெ ஏனிங்ஙி ஹடதெயோ ஹளி கேட்டாங்.
அந்த்தெ அவங் தூதன ஹிந்தோடெ ஹோயிண்டிப்பங்ங, இதொக்க நேராயிற்றெ நெடிவுது ஹளி அறியாதெ கனசு காம்புது ஹளி பிஜாரிசிண்டித்தாங்.