48 அம்மங்ங, ஈ காழ்ச்செத காம்பத்தெபேக்காயி கூடிபந்தித்தா ஜனங்ஙளு எல்லாரும் இது கண்டட்டு, நெஞ்சிக ஹுயிதண்டு சங்கடத்தோடெ திரிஞ்ஞு ஹோதுரு.
எந்நங்ங ஆ, நிகுதி பிரிப்பாவாங் தூர பாஙி நிந்தட்டு, ஆகாசதகூடி நோடத்தெ நனங்ங அர்கதெ இல்லெ ஹளி பிஜாரிசி, சங்கடத்தோடெ தன்ன நெஞ்சிக ஹுயிதட்டு, ‘தெய்வமே! நா ஒந்து குற்றக்காறனாப்புது, நன்னமேலெ கருணெ காட்டுக்கு’ ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு மெனெ ஒளெயெ ஹோப்பதாப்பங்ங எல்லாரும் ஹாடி அத்தண்டித்துரு; ஏசு அது கண்டட்டு, ஒப்புரும் அளுவாட! மைத்தி சத்துபில்லெ ஒறங்ஙுதாப்புது ஹளி ஹளிதாங்.
ஈ வாக்கு கேளங்ங ஆக்கள மனசிக குத்துகொண்டுத்து; ஆக்க பேதுறினும் மற்றுள்ளா அப்போஸ்தலம்மாரினும் நோடிட்டு, “கூட்டுக்காறே! அந்த்தெ ஆதங்ங நங்க ஏனாப்புது கீயபேக்காத்து?” ஹளி கேட்டுரு.