44 அம்மங்ங சுமாரு ஹகலு ஹன்னெருடு மணி ஆப்பங்ங சூரியன பொளிச்ச இல்லாதெ ஆயிண்டுஹோத்து; ஆ நேரந்த ஹிடுத்து மத்தினி களிஞு மூறு மணியட்ட லோக முழுக்க இருட்டாயித்து.
ஹகலு ஹன்னெருடு மணிந்த ஹிடுத்து, மத்தினி களிஞு மூறு மணியட்ட ஆ தேச முழுக்க இருட்டாத்து.
பண்டு தெய்வத நம்பி ஜீவிசி, சத்துஹோதா பலரும் கல்லறெ தொறது ஜீவோடெ எத்துரு.
அம்மங்ங ஏசின அரியெ நிந்தித்தா ரோமா பட்டாளத்தலவங், ஏசு இந்த்தெ ஹளி ஜீவன புட்டுது கண்டட்டு, “ஈ மனுஷங், நேராயிற்றெ தெய்வத மங்ஙதென்னெயாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்து பஸ்கா உல்சாகத ஒருக்கஜின ஆயித்து; நேர சுமாரு ஹன்னெருடு மணியும் ஆயித்து; அம்மங்ங பிலாத்து ஆக்களகூடெ, “இத்தோல! நிங்கள ராஜாவு!” ஹளி ஹளிதாங்.
எஜமானின பொளிச்ச உள்ளா ஆ பயங்கர ஜின பொப்புதனமுச்செ சூரியங் இருட்டாக்கு, நெலாவு சோரெத ஹாற நெற மாறுகு.