41 நங்க கீதா குற்றாகுள்ளா சிட்ச்செயல்லோ தந்திப்புது? இது ஞாயமாயிற்றுள்ளா சிட்ச்செதென்னெ ஆப்புது, எந்நங்ங ஈ மனுஷங் ஒந்து குற்றும் கீதுபில்லல்லோ? ஹளி அவன ஜாள்கூடிதாங்.
பிலாத்து ஞாயவிதிப்பா சலாளெ குளுதிப்பங்ங, அவன ஹிண்டுரு அவனப்படெ ஒந்து ஆளா ஹளாய்ச்சட்டு, “சத்தியநேரு உள்ளா ஆ மனுஷன நீ ஒந்தும் கீவாடா; ஆ மனுஷனபற்றி நென்னெ ராத்திரி நா கனசு கண்டிங்; நனங்ங ஒறக்கே பந்துபில்லெ பயங்கர கஷ்ட ஆயிஹோத்து” ஹளி ஹளத்தெ ஹளிதா.
இனி ஈக்களகூடெ ஒந்தும் கூட்டகூடிட்டு காரெஇல்லெ; அதனபகர கலக உட்டாப்புதே ஒள்ளு ஹளி பிலாத்து மனசிலுமாடிட்டு, பாத்தறதாளெ கொறச்சு நீரு எத்திட்டு ஜனங்ஙளா முந்தாக கையி கச்சிட்டு, “சத்தியநேரு உள்ளா ஈ மனுஷன கொல்லா குற்றாக நா ஆளல்ல; அது நிங்களே நோடியணிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
“ஒந்து தெற்றும் கீயாத்தாவன நா நிங்காக ஒற்றிகொட்டு, குற்ற கீதுட்டிங்” ஹளி ஹளிதாங்; ஆக்க அவனகூடெ, “அதங்ங நங்க ஏன கீவத்தெபற்றுகு? அது நின்ன காரெ, நீ தென்னெ நோடிக” ஹளிரு.
பட்டாளத்தலவனும், அவனகூடெ ஏசின காவலு காத்தண்டித்தா பட்டாளக்காரும், பூமி குலுக்கதும், அல்லி சம்போசிதா எல்லா காரெதும் கண்டு, அஞ்சி பெறச்சட்டு, “நேராயிற்றெ இவங் தெய்வத மங்ஙதென்னெயாப்புது” ஹளி ஹளிரு.
அம்மங்ங, இஞ்ஞொப்பாங் அவனகூடெ, நீ தெய்வாக அஞ்சுதில்லே? நினங்ஙும் அதே சிட்ச்செயல்லோ கிட்டிப்புது?
எந்தட்டு அவங் ஏசினபக்க திரிஞட்டு, “ஏசுவே! நீ ராஜாவாயி பரணநெடத்தங்ங ஈ அடிமெத ஒம்மெ ஓர்குக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
நிங்கள எடேக நங்க ஏமாரி பரிசுத்தமாயிற்றும், சத்தியநேரோடெயும், எதார்த்தமாயிற்றும் ஜீவிசிதும் ஹளிட்டுள்ளுது நிங்களும் அறிவுரு; தெய்வாகும் கொத்துட்டு.
அதுகொண்டு நிங்க, தெய்வதபக்க நிந்தட்டு செயித்தானின எதிர்த்து நிந்நங்ங, அவங் நிங்கள புட்டு ஓடி ஹோயுடுவாங்.
எந்நங்ங ஒந்து குற்றும், கொறவும் இல்லாத்த, ஆடுமறித ஹாற உள்ளா ஏசுக்கிறிஸ்தின பெலெபிடிப்புள்ளா சோரெதகொண்டு ஆப்புது நிங்கள ஹிடிபுடிசிப்புது.
தன்னமேலெ ஆமாரி குற்ற ஹளிட்டும், அதங்ங திரிச்சு ஒந்தும் ஹளிபில்லெ; தன்ன கஷ்டப்படுசதாப்பங்ங பகராக நா அந்த்தெ கீவிங் இந்த்தெ கீவிங் ஹளி ஒந்தும் ஹளிபில்லெ; ஞாயமாயிற்றெ விதிப்பத்தெ கழிவுள்ளா தெய்வதகையி தன்ன ஏல்சிகொட்டாங்.