40 அம்மங்ங, இஞ்ஞொப்பாங் அவனகூடெ, நீ தெய்வாக அஞ்சுதில்லே? நினங்ஙும் அதே சிட்ச்செயல்லோ கிட்டிப்புது?
சந்நேர ஐதுமணிக கெலசாக பந்தா ஆள்க்காரு எல்லாரிகும் ஒந்நொந்து தினாரி கிடுத்து.
அம்மங்ங ஏசு, “நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்களே, நிங்க அஞ்சுது ஏனாக?” ஹளி ஹளிட்டு, எத்து காற்றினகூடெயும், கடலினகூடெயும் “அடங்ஙி இரிவா” ஹளி படக்கிதாங்; ஆகளே காற்றும் கடலும் அடங்ஙித்து.
அதுகொண்டு நிங்க தெய்வாக மாத்தற அஞ்சி நெடிவா. ஏனாக ஹளிங்ங, சரீரத கொந்து, நரகதாளெ தள்ளத்துள்ளா அதிகார தெய்வாக மாத்றே ஒள்ளு. அதுகொண்டு நிங்க தெய்வாக மாத்ற அஞ்சி ஜீவிசிவா!
அம்மங்ங குரிசாமேலெ தூஙித்தா கள்ளம்மாராளெ ஒப்பாங், “நீ கிறிஸ்து ஆயித்தங்ங நின்னும் நங்களும் ரெட்ச்செபடுசு நோடுவும்” ஹளி ஏசின பரிகாசகீதாங்.
நங்க கீதா குற்றாகுள்ளா சிட்ச்செயல்லோ தந்திப்புது? இது ஞாயமாயிற்றுள்ளா சிட்ச்செதென்னெ ஆப்புது, எந்நங்ங ஈ மனுஷங் ஒந்து குற்றும் கீதுபில்லல்லோ? ஹளி அவன ஜாள்கூடிதாங்.
அதுமாத்தற அல்ல, தெய்வசொபாவ அறியாதெ இருட்டினாளெ உள்ளாக்க பிறித்திகெட்ட காரெ கீதீரெ; அந்த்தலாக்க கீவா காரெ நிங்க கீதுடாதெ, அதொக்க தெற்றாப்புது ஹளி ஆக்களகூடெ ஹளிகொடிவா.
எஜமானனே! நினங்ங அஞ்சாத்தாக்க ஏற இத்தீரெ? நின்ன பாடி பெகுமானிசாத்தாக்க ஏற இத்தீரெ? நீ ஒப்பனே ஒள்ளு பரிசுத்தனாயி இப்பாவாங்; எல்லா ஜனங்ஙளும் நின்ன முந்தாக பித்து கும்முடுரு; ஏனாக ஹளிங்ங, நின்ன நீதிபிறவர்த்தி எல்லாரிகும் கண்டாதெயல்லோ!” ஹளி பாடிரு.
எந்நங்ஙும், ஜனங்ஙளு ஆக்களமேலெ பந்தா ஹுண்ணுகொண்டும், உபத்தரகொண்டும் சொர்க்காளெ இப்பா தெய்வத ஜாள்கூடிதல்லாதெ, ஆக்கள பேடாத்த பிறவர்த்தி புட்டுதோ, மனசுதிரிஞிப்புதோ கீதுபில்லெ.