34 அம்மங்ங ஏசு, “அப்பா! ஈக்க கீயிவுது ஏன ஹளி ஈக்காகே கொத்தில்லெ; அதுகொண்டு ஈக்கள ஷெமீக்கு” ஹளி ஹளிதாங்; எந்தட்டு ஆக்க ஏசின உடுப்பு ஏறங்ங பொக்கு ஹளி சீட்டு குலுக்கி எத்தியண்டுரு.
ஆ சமெயாளெ ஏசு “அப்பா! ஆகாச, பூமி எல்லதங்ஙும் எஜமானனாயிற்றெ இப்பாவனே! ஈ காரெ ஒக்க புத்திமான்மாரிகும், படிப்பறிவு உள்ளாக்காகும் காட்டிகொடாதெ, சிப்பி மக்கள ஹாற இப்பா ஈக்காக காட்டி கொட்டுதுகொண்டு நினங்ங நண்ணி ஹளுதாப்புது.
அப்பா! இந்த்தெ ஒக்க நெடிவுது நினங்ங இஷ்ட உள்ளா காரெ தென்னெயாப்புது.
எந்நங்ங, நா நிங்களகூடெ ஹளுதேன ஹளிங்ங, நிங்கள சத்துருக்களா சினேகிசிவா; நிங்காக உபத்தர கீதாவங்ங பேக்காயி தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீயிவா.
அம்மங்ங, ஏசின துணித ஊரி குரிசாமேலெ தறெச்சுகளிஞட்டு, தன்ன உடுப்பு ஏறங்ங பொக்கு ஹளி சீட்டு குலுக்கி எத்தியண்டுரு.
எந்தட்டு, அப்பா! நினங்ங இஷ்டாயித்தங்ங, நனங்ங பொப்பத்தெ ஹோப்பா கஷ்ட ஹளா ஈ பாத்தறத நன்னப்படெந்த மாற்றி தருக்கு; எந்நங்ஙும் நன்ன இஷ்ட அல்ல, எல்லதும் நின்ன இஷ்ட பிரகார நெடெயட்டெ ஹளி பிரார்த்தனெ கீதாங்.
ஆக்காக பேக்காயிற்றெ நா பிரார்த்தனெ கீதீனெ. ஈ லோகக்காறிக பேக்காயிற்றெ அல்ல; நீ நன்னகையி ஏல்சிதந்தா ஜனங்ஙளிகபேக்காயி தென்னெ பிரார்த்தனெ கீவுது. ஆக்க நின்ன ஜனஆப்புது.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “மேலெந்த கிட்டிதில்லிங்ஙி நினங்ங நன்னமேலெ ஒந்து அதிகாரம் உட்டாக; அதுகொண்டு நன்ன நின்ன கையாளெ ஏல்சிதாவனாப்புது தொட்ட குற்றக்காறங்” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங பவுலு, ஒச்செகாட்டி ஆர்த்தட்டு, “நிருத்து! நிருத்து! நீ நின்ன பெட்டுவாட; நங்க எல்லாரும் இல்லிதென்னெ இத்தீனு” ஹளி ஹளிதாங்.
கூட்டுக்காறே! நிங்களும் நிங்கள மூப்பம்மாரும், ஏசின ஏறா ஹளி அறியாத்துதுகொண்டாப்புது இதொக்க கீதுட்டுது ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு.
ஹிந்தெ அவங் முட்டுகாலுஹைக்கிட்டு “தெய்வமே ஈக்க கீவா ஈ பாவத, ஈக்களமேலெ ஹொருசாதிருக்கு” ஹளி, ஒச்செகாட்டி பிரார்த்தனெ கீதாங்; அம்மங்ங அவன ஜீவ ஹோத்து.
நிங்கள உபதருசாக்கள சாபஹாக்குவாட; ஆக்கள அனிகிரிசியுடிவா.
எந்நங்ங, ஆ புத்தி ஈ லோகத்தலவம்மாரிக கிட்டிபில்லெ; அது ஆக்காக கிட்டித்தங்ங, ஆ மதிப்புள்ளா ஜீவிதாத நங்காக பொடிசி தந்தா ஏசின குரிசாமேலெ தறெச்சு கொந்திரரு.
அதுமாத்தறல்ல, நங்கள கையாளெ கெலசகீது, கஷ்டப்பட்டு சம்பாரிசீனு; ஜெகள கேட்டங்ஙும், ஆக்கள அனிகிரிசீனு; ஆள்க்காரு நங்கள உபத்தரிசிங்ஙும் சகிச்சண்டித்தீனு.
நா ஏசுக்கிறிஸ்தின அறியாத்த முச்செ, தன்னபற்றி குற்ற ஹளிண்டும், தன்ன நம்பாக்கள உபத்தரிசிண்டும், அக்கறம கீதண்டும் இத்திங்; எந்நங்ங இதொக்க தெற்றாப்புது ஹளி அறியாதெயும், ஏசின நம்பாத்த காலதாளெ அந்த்தெ கீதுதுகொண்டும் தெய்வ நன்னமேலெ கருணெ காட்டித்து.
பகராக பகர துஷ்டத்தர கீயாதிரிவா; பகராக பகர பேடாத்த வாக்கு கூட்டகூடாதிரிவா; அதன பகராக ஆக்கள அனிகிரிசியுடிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ நிங்கள அனிகிருசத்தெ பேக்காயி ஊதிப்பா ஹேதினாளெ நிங்க மற்றுள்ளாக்கள அனிகிரிசிவா.