44 எந்நங்ங ஏசு ஹிந்திகும் மனசு பேதெனெபட்டு இத்துதுகொண்டு, சக்தியோடெ பிரார்த்தனெ கீதண்டித்தாங்; அம்மங்ங தன்ன சரீரந்த பெசர்ப்பு சோரெ துளி சொட்டா ஹாற நெலதமேலெ சொட்டிண்டித்து.
பிரார்த்தனெ கீதுகளிஞட்டு சிஷ்யம்மாரப்படெ பந்து நோடதாப்பங்ங, ஆக்க ஈ சங்கடங்கொண்டு ஷீணத்தோடெ கெடது ஒறங்கிண்டித்துதன கண்டட்டு.
“ஈக நன்ன மனசு சங்கடபட்டாதெ, நா ஏன ஹளுது? ‘அப்பா ஈ கஷ்டந்த நன்ன காத்தணுக்கு’ ஹளி கேளுனோ? இல்லெ! கஷ்ட சகிப்பத்தெ பேக்காயாப்புது நா ஈ பூமிக பந்திப்புது” ஹளி ஹளிட்டு,
நங்காக அந்த்தல பெகுமானப்பட்டா ஜீவித தப்பத்தெ பேக்காயி, தெய்வ தன்ன சொந்த மங்ங ஹளிகூடி நோடாதெ, நங்காக பேக்காயி தந்திப்பங்ங, அதனகூடெ மற்றுள்ளா எல்லதும் தாராதிக்கோ?
கிறிஸ்து ஈ பூமியாளெ ஜீவிசிண்டித்தா காலதாளெ, சாவிந்த தன்ன ரெட்ச்செபடுசத்தெ கழிவுள்ளா தெய்வதகூடெ, அளுமொறெயோடு, ஒச்செகாட்டி கூடுதலு கஷ்டப்பட்டு பிரார்த்தனெ கீதாங்; அவங் தெய்வதசெல்லி அஞ்சிக்கெயும், பக்தியும் உள்ளாவனாயி இத்தாஹேதினாளெ அவங் கீதா பிரார்த்தனெத தெய்வ கேட்டுத்து.