41 எந்தட்டு ஆக்களபுட்டு கொறச்சு ஆச்செபக்க ஹோயிட்டு முட்டுகாலுஹைக்கி, தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீவத்தெகூடிதாங்.
கொறச்சு ஆச்செபக்க ஹோயிட்டு, முட்டுகுத்தி கவுந்நுபித்து, “நன்ன அப்பா! பற்றுதுட்டிங்ஙி ஈ கஷ்ட நன்னபுட்டு நீஙட்டெ; எந்நங்ஙும் நன்ன இஷ்ட அல்ல; நின்ன இஷ்டப்பிரகார தென்னெ நெடெயட்டெ” ஹளி பிரார்த்தனெ கீதாங்.
கொறச்சு ஆச்செபக்க ஹோயி, முட்டுகுத்தி கவுந்நு பித்தட்டு, “நன்ன அப்பா! எல்லாம் நின்னகொண்டு பற்றுகு; பற்றுதுட்டிங்ஙி ஈ கஷ்ட நன்னபுட்டு நீஙட்டெ; எந்நங்ஙும் நன்ன இஷ்ட அல்ல; நின்ன இஷ்டப்பிரகார தென்னெ நெடெயட்டெ” ஹளி பிரார்த்தனெ கீதாங்.
ஈ பரீசங் அம்பலப்படெ நிந்தட்டு, ‘தெய்வமே! நா மற்றுள்ளாக்கள ஹாற அல்ல; நா ஒப்பங்ஙும் அன்னேய கீதுபில்லெ; ஒப்பன கையிந்தும் ஏமாத்தி திந்துபில்லெ; சூளெத்தர கீதுபில்லெ; ஈ நிந்திப்பாவன ஹாற நா நிகுதி பிரிப்பாவனும் அல்ல; அதுகொண்டு நா நினங்ங நண்ணி ஹளீனெ.
எந்நங்ங ஆ, நிகுதி பிரிப்பாவாங் தூர பாஙி நிந்தட்டு, ஆகாசதகூடி நோடத்தெ நனங்ங அர்கதெ இல்லெ ஹளி பிஜாரிசி, சங்கடத்தோடெ தன்ன நெஞ்சிக ஹுயிதட்டு, ‘தெய்வமே! நா ஒந்து குற்றக்காறனாப்புது, நன்னமேலெ கருணெ காட்டுக்கு’ ஹளி ஹளிதாங்.
இந்த்தெ கூட்டகூடிகளிஞட்டு, பவுலு ஆக்க எல்லாரினகூடெயும் முட்டுகாலுஹைக்கி, தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீதாங்.
அதுகளிஞு, நங்க அல்லிந்த ஹோப்பத்தெ ஹளி ஹொருளங்ங, ஆ சபெக்காரு எல்லாரும் நங்கள யாத்தறெ ஹளாயிப்பத்தெ பேக்காயிற்றெ, ஆக்கள குடும்பத்தோடெ ஆ பட்டணத அதிர்த்தியட்ட உள்ளா கடல்கரெக பந்துரு; அம்மங்ங நங்க கடலோரதாளெ முட்டுகாலுஹைக்கி பிரார்த்தனெகீதும்.
ஹிந்தெ அவங் முட்டுகாலுஹைக்கிட்டு “தெய்வமே ஈக்க கீவா ஈ பாவத, ஈக்களமேலெ ஹொருசாதிருக்கு” ஹளி, ஒச்செகாட்டி பிரார்த்தனெ கீதாங்; அம்மங்ங அவன ஜீவ ஹோத்து.
பேதுரு ஆக்கள எல்லாரினும் ஹொறெயெ ஹோப்பத்தெ ஹளிட்டு, முட்டுகாலுஹைக்கி பிரார்த்தனெ கீதாங். எந்தட்டு, சவத பக்க திரிஞ்ஞு, “தபித்தா! ஏளு” ஹளி ஹளிதாங்; அவ கண்ணு தொறது பேதுருறின கண்டட்டு எத்துகுளுதா.
கிறிஸ்து ஈ பூமியாளெ ஜீவிசிண்டித்தா காலதாளெ, சாவிந்த தன்ன ரெட்ச்செபடுசத்தெ கழிவுள்ளா தெய்வதகூடெ, அளுமொறெயோடு, ஒச்செகாட்டி கூடுதலு கஷ்டப்பட்டு பிரார்த்தனெ கீதாங்; அவங் தெய்வதசெல்லி அஞ்சிக்கெயும், பக்தியும் உள்ளாவனாயி இத்தாஹேதினாளெ அவங் கீதா பிரார்த்தனெத தெய்வ கேட்டுத்து.