31 எந்தட்டு ஏசு, தன்ன சிஷ்யனாயிப்பா சீமோனினகூடெ, சீமோனே சீமோனே! கோதம்பின மொறதாளெ ஹைக்கி ஹதுறின கேறாஹாற, செயித்தானு நிங்கள பரீஷண கீவத்தெபேக்காயி தெய்வதகூடெ அனுவாத கேட்டுபொடிசிதீனெ.
எந்தட்டு ஆக்க எல்லாரும் தெய்வத வாழ்த்தி பாடிட்டு, ஒலிவமலேக ஹோதுரு.
அம்மங்ங ஏசு அவனகூடெ, “தூர பாஙி ஹோ செயித்தானே! ‘நின்ன எஜமானனாயிப்பா தெய்வத காலிகமாத்தற பித்து கும்முடத்தெ பாடொள்ளு’ ஹளி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ?” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஏசு அவளகூடெ, மார்த்தா, நீ பலே காரெ சிந்திசிண்டு பேஜார ஹிடிப்புதாப்புது.
அம்மங்ங அவங் நெலதாளெ பித்தாங். “அம்மங்ங சவுலு! சவுலு! நீ ஏனாக நன்ன பேதெபனெடுசுது” ஹளி அவனகூடெ கூட்டகூடா ஒந்து ஒச்செத கேட்டாங்.
ஏனாக ஹளிங்ங, நங்க தம்மெலெ உள்ளா பெந்தத செயித்தானு ஹம்மாடத்தெ நோடுவாங், அதாப்புது அவன தந்தற; அவன தந்தற நங்காக கொத்தில்லாத்துது அல்லல்லோ! அதுகொண்டாப்புது தெற்று கீதாவன நிங்க ஷெமிச்சுடிவா ஹளி ஹளுது.
நிங்கள சத்துருவாயிப்பா செயித்தானு கச்சிகீறா சிங்கத ஹாற நிங்கள நாசமாடத்தெ நோடீனெ; அதுகொண்டு வளரெ சிர்தெ உள்ளாக்களாயும், சுபோத உள்ளாக்களாயும் நெடதணிவா.
அம்மங்ங, சொர்க்காளெ தொட்ட ஒந்து ஒச்செ கேட்டிங்; அதனாளெ, “இத்தோல! ரெட்ச்செ, சக்தி, நங்கள தெய்வத பரண, அவன கிறிஸ்தின அதிகார எல்லதும் பந்துடுத்து; நங்கள கூட்டுக்காறாயி இப்பாக்கள மேலெ குற்ற ஹளிதாவாங்; அதும், நங்கள தெய்வத முந்தாக இரும் ஹகலும், குற்ற ஹளிண்டித்தாவன ஹொறெயெ தள்ளிகளிஞுத்து.