43 எந்நங்ங நிங்காக ஒந்துகால பொப்பத்தெ ஹோத்தெ; ஆ காலதாளெ சத்துருக்களு பந்தட்டு நிங்கள பட்டணத சுத்தூடும் மதிலுகெட்டி, பளெஞ்ஞுகூடுரு.
ராஜாவு அது கேட்டு அரிசபட்டட்டு, தன்ன பட்டாளக்காறா ஹளாயிச்சட்டு, ஆக்கள ஒக்க கொந்து, ஆக்கள பட்டணத கிச்சு கவுசிதாங்.
எந்தட்டு ஏசு, “நன்ன ஜனங்ஙளே! நா நிங்களகூடெ இப்பா ஈ காலதாளெ ஆதங்ஙும், சமாதான பேக்கு ஹளி நிங்க பிஜரிசித்தங்ங ஒள்ளேதாயித்து, இதுவரெ நிங்களகொண்டு நன்ன மனசிலுமாடத்தெ பற்றிபில்லெ;