37 அந்த்தெ ஆக்க எல்லாரும் ஏசின கூட்டிண்டு ஒலிவமலெந்த கீளேக எறங்ஙி பொப்பதாப்பங்ங, தன்னகூடெ ஹோதா ஆள்க்காரு ஒக்க ஏசு கீதா பல அல்புதங்ஙளா பற்றி ஒச்செகாட்டி ஹளிண்டு, தெய்வத புகழ்த்தி, சந்தோஷபட்டுரு.
ஏசும் தன்ன சிஷ்யம்மாரு எல்லாருங்கூடி எருசலேமின அரியெ எத்தத்தெ ஆத்து ஹளத்தாப்பங்ங, ஒலிவமலெத அரியெ இப்பா பெத்பகே ஹளா பாடாக பந்தட்டு தன்ன சிஷ்யம்மாராளெ இப்புறினகூடெ,
ஹிந்தெ ஏசு அம்பலாக நேரெ இப்பா ஒலிவமலெயாளெ ஹோயி குளுதாங்; அம்மங்ங பேதுரும், யாக்கோபும், யோவானும், அந்திரேயனுங்கூடி தனிச்சு ஏசினப்படெ பந்தட்டு,
எந்தட்டு ஆக்க, தெய்வத வாழ்த்தி பாடிட்டு, ஒலிவமலேக ஹோதுரு.
ஆகளே அவன கண்ணிக காழ்ச்செ கிடுத்து; அவங் சுகஆயி, துள்ளி சாடி தெய்வாக நண்ணி ஹளிண்டு ஏசினகூடெ ஹோதாங்; அம்மங்ங அது கண்டா ஆள்க்காரு எல்லாரும் தெய்வத புகழ்த்திரு.
அந்த்தெ, பேறெ ஒப்பாங் பந்தட்டு, ‘எஜமானனே இதெ! நீ தந்தா ஹொன்னு ஹணத நா ஒந்து துணியாளெ பொதிஞ்ஞு பீத்தித்திங்;
அந்த்தெ ஒலிவமலெத அரியெ இப்பா பெத்பகே, பெத்தானியா ஹளா பாட எத்தத்தெ ஆத்து ஹளத்தாப்பங்ங, ஏசு தன்ன சிஷ்யம்மாராளெ இப்புறின ஊதட்டு,
அந்த்தெ ஏசு, களுதெமேலெ குளுது ஹோயிண்டிப்பங்ங, அல்லித்தா ஜனங்ஙளு ஆக்கள துணித ஒக்க பட்டெகூடி ஹாசிட்டு, ஒந்து ராஜாவின கூட்டிண்டு ஹோப்பா ஹாற ஏசின கூட்டிண்டுஹோதுரு.
இது காம்பதப்பங்ங எல்லாரும் அஞ்சிட்டு, நங்கள எடநடுவு தொட்ட பொளிச்சப்பாடி பந்துதீனெ; தெய்வ தன்ன ஜனத ரெட்ச்சிசத்தெபேக்காயி எறங்ஙி பந்துஹடதெ ஹளி தெய்வத வாழ்த்திரு.
இந்த்தல அல்புத ஏசு கீதாங் ஹளி அருதுதுகொண்டாப்புது ஜனங்ஙளு ஏசின காம்பத்தெ பந்துது.