38 அந்த்தெ ஹளத்தாப்பங்ங அவங் “ஏசுவே! தாவீதின மங்ஙா! நன்னமேலெ கருணெ காட்டுக்கு” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஆர்த்தாங்.
ஜனங்ஙளெல்லாரும் ஆச்சரியபட்டு, “தாவீதின மங்ங ஹளுது இவனதென்னெ ஆயிக்கோ?” ஹளி கூட்டகூடிண்டித்துரு.
ஆ பாடதாளெ இத்தா கானான் நாடுகார்த்தி ஒப்ப ஏசினப்படெ பந்தட்டு, “எஜமானனே! தாவீதின மங்ஙா! நன்னமேலெ கருணெ காட்டுக்கு; நன்ன மக பேயி ஹிடுத்தா ஹேதினாளெ பயங்கர கஷ்டப்பட்டண்டித்தாளெ, ஒம்மெ சகாசி தருக்கு” ஹளி ஹளிதா.
ஏசு இந்த்தல அல்புதங்ஙளு கீவுதனும், “தாவீதின மங்ஙங்ங ஓசன்னா!” ஹளி சிண்டமக்க அம்பலதாளெ பாடிண்டிப்புதனும் ஒக்க தொட்டபூஜாரிமாரும், வேதபண்டிதம்மாரும் கண்டு அரிசஹத்திட்டு,
ஏசின முந்தாகும், ஹிந்தாகும் நெடிவாக்க ஒக்க, “தாவீதின மங்ஙங்ங ஓசன்னா! எஜமானனாயிப்பா தெய்வத ஹெசறாளெ பொப்பாவங்ங பெகுமான உட்டாட்டெ, சொர்க்கதாளெ இப்பா தெய்வாகும் ஓசன்னா” ஹளி ஆர்த்துரு.
அந்த்தெ ஏசு அல்லிந்த ஹோப்பங்ங எருடு குருடம்மாரு, “தாவீதின மங்ஙா நங்களமேலெ கருணெ காட்டுக்கு” ஹளி ஊதண்டு ஏசின ஹிந்தோடெ ஹோதுரு.
அதங்ங ஆள்க்காரு அவனகூடெ, “நசரெத்து பாடதாளெ இப்பா ஏசு ஹோதீனெ” ஹளி ஹளிரு.
அம்மங்ங, முந்தாக ஹோயிண்டித்தாக்க ஒக்க “ஒச்செகாட்டாதெ இரு” ஹளி அவன படக்கிரு; எந்நங்ங அவங், முந்தெ ஊதாகாட்டிலும் ஒச்செகாட்டி, “தாவீதின மங்ஙா! நன்னமேலெ கருணெ காட்டுக்கு” ஹளி ஆர்த்தாங்.
ஈ ஏசுக்கிறிஸ்து தாவீதின வம்சதாளெ மனுஷனாயி ஹுட்டிதீனெ ஹளிட்டுள்ளுதாப்புது ஆ ஒள்ளெவர்த்தமான.
“ஏசு ஹளா நா நிங்காக இதனொக்க சபெயாளெ சாட்ச்சியாயிற்றெ அருசத்தெபேக்காயி, நன்ன தூதன ஹளாயிச்சு ஹடதெ; நா தாவீதின பாரம்பரியதாளெ ஹுட்டிதாவனும், தாவீதின குடும்பதாளெ உள்ளாவனும் ஆப்புது; பொளிச்ச உள்ளா உதய நச்சத்தறம் நா தென்னெயாப்புது” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.