14 அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, நிங்க பூஜாரிமாரப்படெ ஹோயி நிங்காக சுக ஆத்து ஹளி காட்டிவா ஹளி ஹளிதாங்; ஹளிதா ஹாற தென்னெ ஆக்க பட்டெகூடி ஹோயிண்டிப்பங்ஙே ஆக்கள குஷ்டரோக ஒக்க மாறித்து. ஹத்தாளும் சுகஆதுரு.
அதங்ங ஏசு, “ஈக நீ ஸ்நானகர்ம கீது தா; இந்த்தெ தெய்வ நீதி நிவர்த்தி ஆட்டெ” ஹளிதாங்; அம்மங்ங யோவானு செரி ஹளி சம்சிதாங்.
எந்தட்டு ஏசு அவனகூடெ, “நீ ஈ காரெ ஹோப்பா பட்டெயாளெ ஒப்புறினகூடெயும் ஹளாதெ, நீ நேரெ எருசலேம் அம்பலதாளெ இப்பா பூஜாரிப்படெ ஹோயிட்டு, யூதம்மாரிக மோசே கொட்டா நேமப்பிரகார, தெய்வாக ஹரெக்கெ களி” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங ஒப்பாங், சந்தெக நெடிவுதாயித்தங்ங பொளிச்ச இல்லாத்தஹேதினாளெ தெற்றிபூளுவாங்” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசின அவ்வெ கெலசகாறாகூடெ, ஏசு நிங்களகூடெ ஏன ஹளீனெயோ அதே ஹாற தென்னெ கீயிவா ஹளி ஹளிதா.
“நீ சீலோவாம் கெறேக ஹோயி நின்ன முசினி கச்சு” ஹளி ஹளிதாங்; சீலோவாம் ஹளிங்ங தெய்வ ஹளாயிச்சட்டு பந்நாவாங் ஹளி அர்த்த; அவங் முசினி கச்சிட்டு திரிச்சு பொப்பதாப்பங்ங கண்ணு காம்பாவனாயி பந்நா.