19 ஒந்து ராஜெயாளெ ஒந்து ஹணகாறங் இத்தாங்; அவங் ஏகளும் ஒள்ளெ பட்டு உடுப்பும் ஹைக்கி ஒயித்தாயி திந்து குடுத்து ஜீவிசிண்டித்தாங்.
எந்தட்டு, ராஜாவுமாரு ஹவுக்கா சொவப்பு நெற உள்ளா துணித ஏசிக ஹோசிட்டு, முள்ளினாளெ ஒந்து கிரீடத மாடி ஏசின தெலேக ஹைக்கிரு.
இந்த்தெ ஒக்க ஏசின பரிகாசகீது களிஞட்டு, ஆ சொவப்பு நெற உள்ளா துணித ஊரிட்டு, தன்ன உடுப்பின தென்னெ திரிச்சும் ஹைக்கிகொட்டட்டு, குரிசாமேலெ தறெப்பத்தெ கொண்டுஹோதுரு.
அந்த்தெ கொறச்சுஜின களிவதாப்பங்ங, அவங் தன்ன சொத்தினொக்க மாறிட்டு, ஆ ஹணத எத்திண்டு தூரதேசக ஹோதாங்; அவங் அல்லி ஹோயி, ஹொல்லாத்த கூட்டுக்காறாகூடெ கூடி திந்து, குடுத்து ஆ ஹணத ஒக்க நாசமாடிதாங்.
அதொக்க களிஞட்டு, ஒந்துஜின ஏசு தன்ன சிஷ்யம்மாரகூடெ பேறெ ஒந்து கதெ கூட்டகூடிதாங். எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஒந்து மொதலாளிப்படெ அவன கெலசகாறா பக்க நோடத்தெ ஒந்து மேல்நோட்டக்காறங் இத்தாங்; ஆ மேல்நோட்டக்காறங் தன்ன மொதலாளித சொத்துமொதுலு ஒக்க நாசமாடீனெ ஹளிட்டுள்ளா பிவற மொதலாளி அருதாங்.
ஒப்பாங் தன்ன ஹிண்டுறின ஒழிவுமாடிட்டு, பேறெ ஒப்பள கெட்டிதங்ங, அவங் சூளெத்தர கீவுதாப்புது; ஒப்பாங் கெட்டிட்டு புட்டாவள பேறெ ஒப்பாங் கெட்டிதங்ங, அவனும் பேசித்தர கீவுதாப்புது.
ஈ ஹணகாறன மெனெத அரியெ லாசரு ஹளிட்டு ஒந்து பிச்செக்காறனும் இத்தாங்; அவன மேலொக்க ஹுண்ணும், செரங்ஙும் ஹிடுத்தட்டு உட்டாயித்து.
அவ, கரிநீலம், கரிஞ்சொவப்பும் நெற உள்ளா பட்டுடுப்பு ஹைக்கிட்டு, ஹொன்னும், பெலெகூடிதா கல்லும், முத்தும் கொண்டுள்ளா ஆபரணதும் அணிஞ்ஞித்தா; பேசித்தரத அறப்பும், அழுக்கும் உள்ளா ஒந்து ஹொன்னு பாத்தறம், அவள கையாளெ உட்டாயித்து.
‘அய்யோ! மகா பட்டணமே! பெலெகூடிதா சாலிவெயும், கரிநீலத்துணியும், கரிஞ்சொவப்பு துணியும் ஹைக்கி, ஹொன்னு, பெலெகூடிதா கல்லு, முத்து இதொக்க அணிஞ்ஞிப்பாவளே!
அவ ஏசு பெருமெயாயிற்றும், ஆடம்பரமாயிற்றும் ஜீவிசிளோ அதங்ங தகுந்ந சிட்ச்செயும், துக்கம் அவாக கொடிவா, ‘நா விதவெ அல்ல, மகாராணி ஆப்புது; நனங்ங ஒந்து கஷ்டம் பார’ ஹளி அவ தன்ன மனசினாளெ பிஜாரிசிண்டித்தா.