10 சிண்ட காரெயாளெ சத்தியநேரு உள்ளாவாங், தொட்ட காரெயாளெயும் சத்தியநேராயிற்றெ இப்பாங்; ஒந்து சிண்ட காரேககூடி கள்ளத்தர கீவாவங் தொட்ட காரெயாளெயும் கள்ளத்தர கீவாங்.
“ஒந்து மொதலாளி, தன்ன கெலசகாறிக மேல்நோட்டக்காறனாயிற்றெ ஏறன நேமிசுவாங்? ஆக்காக சமே சமேக தீனி கொட்டு நெடத்தா ஒள்ளெ புத்தி உள்ளாவனும், சத்தியநேரு உள்ளாவனுமாயிற்றெ இப்பாவனல்லோ நேமிசுவாங்?
மொதலாளி அவனகூடெ, ‘ஒள்ளேதாத்து! நீ சத்தியநேரு உள்ளா கெலசகாறனாப்புது; நா நின்னகையி ஏல்சிதா சிண்ட பொருப்பினாளெ நீ சத்தியநேராயிற்றெ கீதுதுகொண்டு, நின்னகையி தொட்ட, தொட்ட பொருப்பின ஏல்சிதப்பிங், நின்ன எஜமானனாயிப்பா நன்ன சந்தோஷதாளெ ஒக்க நினங்ஙும் பங்குட்டு’ ஹளி ஹளிதாங்.
எஜமானு அவனகூடெ, ‘ஒள்ளேதாத்து! நீ சத்தியநேரு உள்ளா கெலசகாறனாப்புது; நா நின்னகையி ஏல்சிதா சிண்ட பொருப்பினாளெ சத்தியநேராயிற்றெ கீதுதுகொண்டு, நின்னகையி தொட்ட, தொட்ட பொருப்பின ஏல்சிதப்பிங்; நின்ன எஜமானனாயிப்பா நன்ன சந்தோஷதாளெ ஒக்க நினங்ஙும் பங்கு உட்டு’ ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஆ ராஜாவு அவனகூடெ, ‘ஓ, தரக்கேடில்லல்லோ! நீ சத்தியநேரோடெ கெலசகீதுது கொண்டு தொட்ட தொட்ட, ஹத்து பட்டணாக நின்ன தலவனாயிற்றெ நேமிசக்கெ’ ஹளி ஹளிதாங்.
அவங் பாவப்பட்டாக்கள ஓர்த்தட்டு அந்த்தெ ஹளிதல்ல; அவங் ஒந்து கள்ளனாதுது கொண்டாப்புது அந்த்தெ ஹளிது; ஹணசஞ்சி அவன கையாளெ உட்டாயித்து; சஞ்சிந்த அவங் ஹண எத்தி செலவுமாடிண்டும் இத்தாங்.
ஏசும் தன்ன சிஷ்யம்மாரும் அந்து சந்தெக தீனிதிம்பத்தெ குளுதித்துரு; சீமோனின மங்ஙனாயிப்பா யூதாஸ்கறியோத்தின மனசினாளெ ஏசின ஒற்றிகொடுக்கு ஹளிட்டுள்ளா சிந்தெத செயித்தானு கொட்டித்தாங்.
ஆ தொட்டிகஷ்ணத அவங் பொடிசி திந்துதும், செயித்தானு அவன ஒளெயெ ஹுக்கித்து; அம்மங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நீ கீவத்துள்ளுதன பிரிக ஹோயி கீயி” ஹளி ஹளிதாங்.
மோசே ஹளாவாங், தெய்வத மெனெயாளெ இப்பா எல்லாரினகூடெயும் சத்தியநேரு உள்ளாவனாயி இத்தா ஹாற தென்னெ, ஏசும், தன்ன தொட்டபூஜாரியாயிற்றெ நேமிசிதா தெய்வாக எதார்த்த உள்ளாவனாயி இத்தீனெ.