18 எந்தட்டு அவங், நா இல்லிந்த நன்ன அப்பன ஊரிக ஹோயிட்டு, அப்பா! நா சொர்க்காளெ இப்பா தெய்வாகும், நினங்ஙும் எதிராயிற்றுள்ளா தொட்ட குற்ற கீதுட்டிங்.
ஆக்க கீதா தெற்று குற்றத ஒக்க அவனகூடெ ஹளிரு; அம்மங்ங யோவானு ஆக்க எல்லாரிகும் யோர்தான் பொளெயாளெ ஸ்நானகர்ம கீதுகொட்டாங்.
மற்றுள்ளாக்கள குற்றத நிங்க ஷெமிச்சுதுட்டிங்ஙி, சொர்க்காளெ இப்பா அப்பனும், நிங்கள குற்றாக ஷெமெ தப்பாங்.
அதுகொண்டு நிங்க தெய்வதகூடெ எந்த்தெ பிரார்த்தனெ கீயிக்கு ஹளிங்ங, சொர்க்காளெ இப்பா நங்கள அப்பா! பரிசுத்தனாயிப்பா நின்ன எல்லாரும் பெகுமானிசட்டெ.
துஷ்டம்மாராயி ஜீவுசா நிங்களே, நிங்கள மக்காக ஒள்ளெ ஒள்ளெ சாதெனெ கொடத்தெ அருதிப்பங்ங, சொர்க்காளெ இப்பா நிங்கள அப்பாங், தன்னகூடெ கேளாக்காக ஒள்ளேதன கொடாதிப்பனோ? தீர்ச்செயாயிற்றும் கொடுவனல்லோ!
அதங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்க தெய்வதகூடெ எந்த்தெ பிரார்த்தனெ கீயிக்கு ஹளிங்ங, சொர்க்காளெ இப்பா நங்கள அப்பா! பரிசுத்தனாயிப்பா நின்ன எல்லாரும் பெகுமானிசட்டெ; நின்ன பரண ஈ பூமிக பரட்டெ;
அம்மங்ங ஆப்புது அவங், நன்ன அப்பன ஊரின ஏசோ கெலசகாரு ஹொட்டெதும்ப திந்து, குடுத்து திருப்தியாயிற்றெ இத்தீரெ, எந்நங்ங நா இல்லி ஒந்து நேரகூடி திம்பத்தெ இல்லாதெ ஹட்டிணி இத்து சத்தீனெ ஹளி சிந்திசி நோடிது.
இஞ்ஞி நனங்ங, நின்ன மங்ஙனாயி இப்பத்துள்ளா ஒந்து யோக்கிதெயும் இல்லெ; அதுகொண்டு நின்ன கெலசகாறாளெ ஒப்பனாயிற்றெ நன்னும் புட்டாக ஹளி ஹளுவிங் ஹளி தன்ன மனசினாளெ பிஜாரிசிட்டு,
அம்மங்ங அவங் அப்பனகூடெ, அப்பா! நா தெய்வாகும், நினங்ஙும் எதிராயிற்றுள்ளா தொட்ட குற்ற கீதுட்டிங்; அதுகொண்டு இஞ்ஞி நா நின்ன மங்ஙனாப்புது ஹளி ஹளத்துள்ளா ஒந்து யோக்கிதெயும் நனங்ங இல்லெ ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங ஆ, நிகுதி பிரிப்பாவாங் தூர பாஙி நிந்தட்டு, ஆகாசதகூடி நோடத்தெ நனங்ங அர்கதெ இல்லெ ஹளி பிஜாரிசி, சங்கடத்தோடெ தன்ன நெஞ்சிக ஹுயிதட்டு, ‘தெய்வமே! நா ஒந்து குற்றக்காறனாப்புது, நன்னமேலெ கருணெ காட்டுக்கு’ ஹளி ஹளிதாங்.