15 அம்மங்ங அவங், எல்லிங்ஙி ஹோயி கெலச கேட்டுநோடுவும் ஹளிட்டு, அல்லித்தா ஒந்து மொதலாளிப்படெ ஹோதாங்; அம்மங்ங, ஆ மொதலாளி தன்ன ஹந்தித மேசத்தெ பேக்காயி, அவன பைலிக ஹளாச்சுபுட்டாங்.
பரிசுத்தமாயிற்றெ உள்ளா காரெத நாயெத ஹாற உள்ளா துஷ்டம்மாரிக கொடுவாட; கொட்டங்ங ஆக்க நின்ன திரிச்சு கச்சுரு. பெலெபிடிப்புள்ளா முத்தின ஹந்தி ஹாற உள்ளாக்கள கையி கொடுவாட; கொட்டங்ங, அதனொக்க சொவுட்டி ஹம்மாடுரு.”
அந்த்தெ கொறச்சுஜின களிவதாப்பங்ங, அவங் தன்ன சொத்தினொக்க மாறிட்டு, ஆ ஹணத எத்திண்டு தூரதேசக ஹோதாங்; அவங் அல்லி ஹோயி, ஹொல்லாத்த கூட்டுக்காறாகூடெ கூடி திந்து, குடுத்து ஆ ஹணத ஒக்க நாசமாடிதாங்.
அந்த்தெ அவன கையாளெ இத்துதொக்க நாசமாடிகளிவதாப்பங்ங ஆ தேசதாளெ பஞ்ச உட்டாத்து. அதுகொண்டு அவங்ஙும் திம்பத்தெ ஒந்தும் இல்லாதெ ஆத்து.
அந்த்தெ அவங் ஹந்தி மேசிண்டிப்பதாப்பங்ங, அவங்ங ஒள்ளெ ஹொட்டெஹசி ஆயித்து; அம்மங்ங அவங் ஹந்திக கொடா தவுடினாதங்ஙும் திந்து ஹொட்டெ துமுசக்கெ ஹளி கொதிச்சண்டித்தாங். எந்நங்ங அதுகூடி அவங்ங கிட்டிபில்லெ.
எந்நங்ங இந்து, ஆ ஹளே ஜீவிதந்த விடுதலெஆயி, தெய்வசினேகத கீளேக பந்துட்டுரு! அந்த்தெ ஆப்புது நிங்கள ஜீவித பரிசுத்தமாயிற்றெ ஆப்புது; கடெசிக நிங்காக நித்தியஜீவனும் கிட்டுகு.
ஏனாக ஹளிங்ங, ஒந்துகாலதாளெ நங்களும் ஒந்தும் அறியாத்தாக்களாயி இத்தும்; அனிசரணெ கெட்டாக்களாயும், பட்டெ தெற்றி நெடிவாக்களாயும், பலவித ஆசெக அடிமெப்பட்டாக்களாயும், துருபுத்தி உள்ளாக்களாயும், ஹொட்டெகிச்சு உள்ளாக்களாயும், தம்மெலெ தம்மெலெ ஹகெ தீப்பாக்களாயும் ஜீவிசிண்டித்தும்.