30 அதன காம்பாக்க ஒக்க, நோடெ! அவங் மெனெ கெட்டத்தெ கூடிட்டு, அவனகொண்டு முட்டாற மாடத்தெ பற்றிபில்லெ ஹளி ஹச்சாடிசி சிரிப்புரு.
இதே ஹாற தென்னெ மளெ ஹுயிதுத்து, பொளெ தும்பித்து, கொடுங்காற்றும் மூதியும் ஆ மெனேமேலெ அடிப்பதாப்பங்ங, ஆ மெனெ ஒக்க இடுது பொளிஞ்ஞு ஒந்தும் இல்லாதெ ஹோத்து; ஏனாக ஹளிங்ங அவங் மெனெ கெட்டித்துது பொரும் மணலாமேலெ ஆயித்து.”
இதொந்தும் கணக்குகூட்டி நோடாதெ ஒப்பாங் மெனெ கெட்டத்தெகூடிதங்ங, அஸ்திபார ஹைக்கிபீத்தட்டு, இஞ்ஞி நன்னகையாளெ ஹண இல்லெ ஹளி கெலச நிருத்திதங்ங,
அதே ஹாற, ஒந்து ராஜாவிக ஹத்தாயிர பட்டாளக்காரு இத்தீரெ ஹளி பீத்தம்மு, அவனகூடெ யுத்தாக பொப்பா பேறெ ஒந்து ராஜாவிக இப்பத்தாயிர பட்டாளக்காரு இத்தங்ங, ஈ ஹத்தாயிர பட்டாளக்காரு உள்ளா ராஜாவு, நன்னகொண்டு ஆக்கள ஜெயிப்பத்தெ பற்றுகோ? ஹளி முந்தெ குளுது ஆலோசி நோடாதெ இப்பனோ?
நன்ன நம்பி ஜீவுசாக்க, நன்னகூடெ சத்தியநேரோடெ ஜீவுசுரு; நன்ன நம்பாதெ, பின்மாறி ஹோப்பாவன நனங்ங இஷ்டே இல்லெ” ஹளி எளிதி ஹடதெ.
அதுகொண்டு, நிங்க நம்பிக்கெயோடெ காத்தண்டிப்பா காரெ பூரணமாயிற்றெ நிவர்த்தி ஆப்பத்தெபேக்காயி, நிங்க எல்லாரும் நிங்கள ஜீவிதகால முழுக்க அதே ஆக்கிரகத்தோடெ கெலசகீயிக்கு ஹளிட்டுள்ளுதாப்புது நங்கள இஷ்ட.
அதுகொண்டு, நிங்க ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா; ஏனாக ஹளிங்ங நிங்க தெய்வாகபேக்காயி கீதுதங்ஙுள்ளா பல நஷ்டப்படத்தெ பாடில்லெ; அதங்ஙுள்ளா பூரண சம்மான நிங்காக கிட்டுக்கு, அதாப்புது நங்கள ஆசெ.