14 ஆக்களகொண்டு நினங்ங திரிச்சு தப்பத்தெ பற்ற; எந்நங்ங, சத்தாக்களாளெ சத்தியநேரு உள்ளாக்க ஒக்க ஜீவோடெ ஏளா சமெயாளெ நீ ஆக்காக கீதுதங்ங ஒக்க, தெய்வ நினங்ங பல தக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ நீ சொகாரெயாயிற்றெ கொட்டா தானதர்மாகுள்ளா பல, சொர்க்காளெ இப்பா நின்ன அப்பாங் எல்லாரிகும் காம்பா ஹாற நினங்ங தப்பாங்.”
அதுகொண்டு நீ ஏரிங்ஙி சத்யெமாடி கொடுக்கு ஹளி பிஜாரிசிதங்ங, பாவப்பட்டாக்காகோ, கையி காலு பாராத்த ஆள்க்காறிகோ, குருடம்மாரிகோ, இந்த்தெ உள்ளாக்கள நின்ன ஊரிக ஊதட்டு சத்யெமாடி கொடு.
அம்மங்ங, ஒள்ளேது கீதாக்க நித்திய ஜீவிதாகபேக்காயும், பேடாத்த காரெ கீதாக்க சிட்ச்செக பேக்காயும், எத்து பொப்புரு.
நீதி உள்ளாக்களும், அனீதி உள்ளாக்களும், சத்தங்ங ஜீவோடெ ஏளுது உட்டு ஹளி, ஈக்க தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ பீத்திப்பா ஹாற தென்னெ, நானும் நம்பிக்கெ பீத்துஹடதெ.