13 அவளமேலெ தன்ன கையிபீப்பதாப்பங்ங, ஆகளே அவ நேரெ நிந்தட்டு தெய்வாக நண்ணி ஹளிதா.
ஆள்க்காறொக்க அது கண்டட்டு ஆச்சரியபட்டு “மனுஷம்மாரிக இந்த்தல அதிகாரத தெய்வ கொட்டு ஹடதெயல்லோ!” ஹளி தெய்வத வாழ்த்திரு.
ஹாவின கையாளெ ஹிடுத்து எத்துரு; சாயிவத்துள்ளா ஏது பெஷத குடுத்தங்ஙும், அது ஆக்கள ஒந்தும் மாடாற; ஆக்க தெண்ணாகாறாமேலெ கையிபீத்தங்ங, தெண்ணமாறி சுகஆப்புரு” ஹளி ஹளிதாங்.
“நன்ன மக சுகஇல்லாதெ சாயிவத்தாயி கெடதித்தாளெ, நீ பந்தட்டு ஒம்மெ அவளமேலெ நின்ன கையிபீத்தங்ங மதி அவ சுகஆயி இப்பா” ஹளி கெஞ்சி கேட்டாங்.
அதுகொண்டு ஏசு, அல்லி இத்தா கொறச்சு தெண்ணகாறாமேலெ கைபீத்து சுகமாடிதல்லாதெ பேறெ ஒந்து அல்புதம் அல்லி கீதுபில்லெ.
ஏசு ஹிந்திகும் அவன கண்ணாமேலெ கையிபீத்தாங், அம்மங்ங அவன கண்ணு ஒயித்தாயி கண்டுத்து; எல்லதனும் ஒயித்தாயி நோடிதாங்.
ஏசு அவள கண்டு அரியெ ஊதுபரிசிட்டு, “மகா! நின்ன தெண்ண ஒக்க மாறித்து” ஹளி ஹளிட்டு,
ஆகளே அவன கண்ணிக காழ்ச்செ கிடுத்து; அவங் சுகஆயி, துள்ளி சாடி தெய்வாக நண்ணி ஹளிண்டு ஏசினகூடெ ஹோதாங்; அம்மங்ங அது கண்டா ஆள்க்காரு எல்லாரும் தெய்வத புகழ்த்திரு.
அந்து சந்நேரக ஆ பாடதாளெ உள்ளா பலதர தெண்ணகாறின, ஆள்க்காரு ஏசினப்படெ கொண்டுபந்துரு; ஆக்க எல்லாரினமேலெயும் ஏசு கைபீத்து சுகமாடி ஹளாயிச்சாங்.
அம்மங்ங அனனியா ஆ ஊரிக ஹோயி, அவனமேலெ கையிபீத்தட்டு, “தம்மா சவுலு! நீ பந்தா பட்டெயாளெ தரிசனமாயிற்றெ கண்டா எஜமானனாயிப்பா ஏசு, நினங்ங திரிச்சும் முந்தளத்த ஹாற கண்ணு காம்பத்தெகும், நீ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாளெ நெறெவத்தெகும் பேக்காயி நன்ன ஹளாய்ச்சுதீனெ” ஹளி ஹளிதாங்.