18 செரி, எந்நங்ங ஒந்து காரெ கீயக்கெ! நன்ன பத்த பீப்பா மெனெத பொளிச்சு தொடுதாயி கெட்டிட்டு, பெளதா பத்தாதும், எல்லா சொத்து மொதுலினும் அல்லி கொண்டு ஹோயி பீப்பிங் ஹளி,
பறப்பா ஹக்கிலின ஓர்த்துநோடிவா! அவெ பித்துதும் இல்லெ, கூயிவுதும் இல்லெ, சேகரிசி பீப்புதும் இல்லெ; சொர்க்காளெ இப்பா நிங்கள அப்பாங் அவேதஒக்க ஒயித்தாயி நெடத்தீனல்லோ? எந்நங்ங அவேதகாட்டிலும் நிங்க மதிப்புள்ளாக்களல்லோ?
அம்மங்ங அவங், நா இதனொக்க ஏன கீவுது? எல்லி கொண்டு பீப்புது? ஹளி பிஜாரிசிட்டு,
அவங் தன்னகூடெ தென்னெ! நினங்ங பேக்காயி, நா கொறே வர்ஷாக உள்ளா சொத்துமொதுலு சேகரிசி பீத்துஹடதெ; இஞ்ஞி நனங்ங சந்தோஷமாயிற்றெ குளுது தின்னக்கெ ஹளி, தன்ன மனசினாளெ ஹளிதாங்.
ஈ லோகாளெ சொத்துமொதுலு சேர்சி பீயிக்கு ஹளிண்டு இப்பாக்கள கெதி இந்த்தெதென்னெ ஆப்புது” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
காக்கெத ஓர்த்துநோடிவா! அவெ பித்துதும் இல்லெ, கூயிவுதும் இல்லெ, சேகரிசி பீப்புதும் இல்லெ; எந்நங்கூடி தெய்வ அவேதஒக்க, ஒயித்தாயி நெடத்தீதல்லோ? ஹக்கிலின காட்டிலும் மனுஷம்மாரு கூடுதலு மதிப்பு உள்ளாக்களாப்புது.
அந்த்தெ கொறேகால களிஞட்டும் அவங் அவளகாரெ ஒந்நனும் கீதுகொடாதெ இத்தாங்; எந்தட்டு அவங் ஒந்துஜின இந்த்தெ ஆலோசிதாங். நா தெய்வாகும் அஞ்சுதில்லெ, மனுஷம்மாரு ஒப்புறினும் பெலெ பீப்புதில்லெ;
எந்தட்டு எஜமானு ஆக்களகூடெ, ஆ அன்னேயக்காறனாயிப்பா ஞாயாதிபதி கீதுதன ஒம்மெ நிங்க சிந்திசிநோடிவா!
இந்த்தெ கூட்டகூடாக்க ஏது அறிவினாளெ கூட்டகூடீரெ ஹளிங்ங, ஈ லோக அறிவினாளெயும், பாரம்பரி அறிவினாளெயும், பிசாசு கொடா அறிவினாளெயும் தென்னெயாப்புது. அந்த்தல அறிவு தெய்வ தப்பா அறிவல்ல.
மனுஷன ஜீவித ஹளுது, பொளாப்பங்ங காம்பா மஞ்சுநீரா ஹாற உள்ளுதாப்புது; அதுகொண்டு, நங்க பேறெ ஒந்து பட்டணாக ஹோயி ஒந்து வர்ஷ இத்து கச்சோடகீது ஹண சம்பாரிசி பொப்பும் ஹளி ஹளிண்டிப்பாக்க கேட்டணிவா; நாளெ ஏன சம்போசுகு ஹளி நிங்காக கொத்தில்லல்லோ?
அதுகொண்டு தெய்வ சகாசிதங்ங, நங்க ஜீவோடெ இத்தங்ங இஞ்ஞேதொக்க கீயக்கெ ஹளி ஹளிவா அதாப்புது செரி.