40 புத்திகெட்டாக்களே! சரீரத உட்டுமாடிதா தெய்வதால சரீரத ஒளெயெ மனசு உட்டுமாடிது!
புத்தி இல்லாத்த குருடம்மாரே! ஏதாப்புது முக்கிய? ஹொன்னோ, ஹொன்னின பரிசுத்தமாடா அம்பலோ?
குருடம்மாராயிப்பா பரீசம்மாரே! முந்தெ நிங்க தளியெ, கிளாசின ஒளெயெ கச்சி பொளுசா ஹாற, நிங்கள ஹிருதயத ஒளெயும் பொளிசிவா.
அம்மங்ங தெய்வ அந்துதென்னெ அவனகூடெ, ‘ஏய் புத்தி இல்லாத்த முட்டாளே! நீ இந்து சந்தெக சத்தண்டுஹோதங்ங நீ சேகரிசி பீத்தா சொத்துமொதுலு ஒக்க ஏறங்ங ஹோயி சேருகு?’ ஹளி கேட்டுத்து.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, புத்தி இல்லாத்தாக்களே! தெய்வத பொளிச்சப்பாடிமாரு எளிதிபீத்திப்பா வாக்கின நம்பத்தெ, நிங்காக ஆமாரி மடி ஏனாக?
ஆக்க அறிவில்லாத்துது கொண்டாப்புது அந்த்தெ கேளுது; எந்த்தெ ஹளிங்ங, நீ பித்திதா பித்து மண்ணினாளெ சீது ஹோதங்ங அல்லோ ஒந்து செடி மண்ணிந்த மொளெச்சு ஏளுகொள்ளு?
ஈ லோகப்பிரகார உள்ளா அப்பனும், அவ்வெயும் நங்கள சிட்ச்சிசதாப்பங்ங, நங்க ஆக்கள அனிசரிசி நெடதீனு; அந்த்தெ இப்பங்ங சொர்க்காளெ இப்பா அப்பங்ங நங்க எத்தறெ மாத்தற அனிசரிசி நெடீக்கு?