38 அந்த்தெ ஏசும் சிஷ்யம்மாரும் ஹோயிண்டிப்பதாப்பங்ங, ஒந்து பாடாக ஹோதுரு; அல்லி மார்த்தா ஹளா ஒப்ப ஏசின தன்ன ஊரிக பொப்பத்தெ ஹளி ஊதா.
அதங்ங வேதபண்டிதங், “ஆ யூதங்ங சகாயகீதா சமாரியக்காறங் தென்னெயாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்; அம்மங்ங ஏசு அவனகூடெ, “அந்த்தெ ஆதங்ங நீனும் ஹோயி அந்த்தெ தென்னெ கீயி” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங மார்த்தா, மெனெயாளெ பலே கெலசும் கீது சங்கட்ட ஹிடுத்து ஏசினப்படெ பந்தட்டு, எஜமானனே! ஈமாரி கெலச நா ஒப்பளே கீதீனெ! அதனபற்றி நினங்ங பேஜாரில்லே? நன்ன திங்கெ இல்லி பொருதே குளுதித்தாளெ, அவளகூடெ நனங்ங சகாசத்தெ ஹளிகொடோ? ஹளி கேட்ட.
அதங்ங ஏசு அவளகூடெ, மார்த்தா, நீ பலே காரெ சிந்திசிண்டு பேஜார ஹிடிப்புதாப்புது.
அந்த்தெ அவளும், அவள ஊருகாரு எல்லாரும் ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்திரு; எந்தட்டு அவ நங்களகூடெ, “நா எஜமானனாயிப்பா ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ உள்ளாவளாப்புது ஹளி நிங்க பிஜாரிசிதங்ங நன்ன ஊரிக பந்து தங்குக்கு” ஹளி, நங்களகூடெ கெஞ்சி கேட்ட.
அந்த்தலாக்கள ஈ ஆசானு ஹளாவாங் அவன மெனெயாளெ புட்டுதீனெ; ஈக்க எல்லாரும் ஏசு ஹளா பேறெ ஒப்பன ராஜாவு ஹளிண்டு, ரோமா ராஜாவின நேமாக எதிராயிற்றுள்ளா காரெ கீதீரெ” ஹளி ஆர்த்துகூக்கிரு.
ஏசு ஹளிகொட்டுதன அல்லாதெ, ஏரிங்ஙி ஒப்பாங் இதாப்புது தெய்வகாரெ ஹளி பேறெ ஒந்நன ஹளிண்டு பந்நங்ங, நிங்க அந்த்தலாவன வாக்கு கேளுவாட; அந்த்தலாவன சீகருசத்தெகூடி பாடில்லெ.