33 அதுகளிஞட்டு, சமாரியக்காறங் ஒப்பாங் ஆ பட்டெகூடி கடது ஹோப்பதாப்பங்ங அவன கண்டட்டு, ஐயோ பாவ! ஹளி ஹளிட்டு,
அந்த்தெ, ஏசு ஆக்க ஹன்னெருடு சிஷ்யம்மாரா ஹளாயிச்சுபுடதாப்பங்ங ஆக்காக புத்தி ஹளிகொட்டுது ஏன ஹளிங்ங, “யூதம்மாரல்லாத்த அன்னிய ஜாதிக்காறா நாடிக ஹோவாட; சமாரியக்காறா பட்டணாகும் ஹோவாட;
நா நினங்ங கருணெ காட்டிதா ஹாற நீனும் நின்ன கூட்டுக்காறங்ங கருணெ காட்டிறக்கெயல்லோ?’ ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகளிஞட்டு, லேவி கோத்தறதாளெ உள்ளா ஒப்பனும் அல்லாடெ கடதுஹோதாங். அவங், பட்டெயாளெ கெடதித்தாவன கண்டட்டும் காணாத்தாவன ஹாற ஹோதாங்.
அவன அரியெ ஹோயி, முறிவிக புளிச்ச முந்திரிசாறும் எண்ணெயும் ஹுயிது கெட்டிட்டு, தன்ன களுதெமேலெ அவன ஹசி, ஒந்து சத்திராக கொண்டு ஹோயி, அவன ஒயித்தாயி நோடிதாங்.
அம்மங்ங எஜமானனாயிப்பா ஏசு, தயவுபிஜாரிசிட்டு அவளகூடெ, “அளுவாட ஹளி ஹளிட்டு,
அம்மங்ங அவ ஏசினகூடெ, “நீ ஒந்து யூதனாயிப்பங்ங, சாமாரியக்கார்த்தியாயிப்பா நன்னகூடெ குடிப்பத்தெ நீரு கேளக்கெயோ?” ஹளி கேட்டா. ஏனாக ஹளிங்ங, யூதம்மாரும், சாமாரியக்காரும் தம்மெலெ ஒந்து எடவாடும் இல்லெ ஆயித்து.
அம்மங்ங யூதம்மாரு ஏசினகூடெ, “நின்ன சமாரியக்காறங் ஹளியும், பேயி ஹிடுத்தாவாங் ஹளியும் நங்க ஹளுது செரிதென்னெ அல்லோ?” ஹளி ஹளிரு.