7 ஈ எலிசபெத்து மச்சியாயி இத்துதுகொண்டு ஆக்காக மக்களும் இல்லெ, ஒள்ளெ வைசும் ஆயித்து.
யூதம்மாரா ராஜெத ஏரோது ஹளா ராஜாவு பரிச்சண்டித்தா காலதாளெ, அபியா ஹளா பூஜாரிமாரா தறவாடிந்த பந்தா சகரியா ஹளாவாங் தெய்வாக பூஜாரிகெலச கீதண்டித்தாங்; ஆரோனின தறவாடிந்த பந்தா அவன ஹிண்டுரு எலிசபெத்து ஹளாவளும்,
தெய்வத எல்லா நேமும், விதியும் அனிசரிசி தெற்று குற்ற ஒந்தும் கீயாதெ தெய்வத காழ்ச்செயாளெ சத்தியநேரோடெ ஜீவிசி பந்துரு.
அந்த்தெ இப்பங்ங, எருசலேம் அம்பலதாளெ பூசெ களிப்பா பூஜாரிமாரிகுள்ளா ஜின பந்துத்து, ஆ கூட்டதாளெ சகரியனும் இத்தாங்.
ஏனாக ஹளிங்ங, அப்ரகாமு நூரு வைசுள்ளா அஜ்ஜனாயிட்டுங்கூடி, தன்ன சரீரத ஆரோக்கிய ஹோத்து ஹளிட்டுள்ளுதனோ, அவன ஹிண்டுறா கர்ப்ப பாத்தறத ஆரோக்கிய ஹோத்து ஹளிட்டுள்ளுதனோ அவங் மனசினாளெ பீத்துபில்லெ; அவங் ஆ நம்பிக்கெயாளெ தளர்ந்நு ஹோயிப்புதும் இல்லெ.
இதே நம்பிக்கெயாளெ தென்னெயாப்புது, அப்ரகாமின ஹிண்டுறாயிப்பா சாரா மச்சியாயி இத்தட்டும், ஒந்து மைத்தி ஹெறத்துள்ளா தகுதி உள்ளாவளாயி ஆதுது; ஏனாக ஹளிங்ங, வாக்கு கொட்டா தெய்வ, நம்பத்தெ பற்றிதாவனாப்புது ஹளி அவ நம்பிதா.