49 ஏனாக ஹளிங்ங எல்லதும் கீவத்தெ கழிவுள்ளா தெய்வ நனங்ங தொட்ட காரெ கீதுஹடதெ; ஆ தெய்வ பரிசுத்த உள்ளாவனாப்புது.
அம்மங்ங ஏசு, “செரி ஹோயிணிவா” ஹளி ஹளிதாங்; அம்மங்ங, ஆ பேயி ஒக்க ஹந்தித ஒளெயெ ஹுக்கித்து; ஹிந்தெ ஏறக்கொறெ எறடாயிர ஹந்தி உள்ளா, ஆ ஹந்திகூட்ட ஒக்க எகராயிற்றெ இப்பா ஒந்து மலேமேலெ ஓடி ஹத்திட்டு, நேரெ கடலாளெ சாடி முங்ஙி சத்துத்து.
ஈ அடிமெ ஆயிப்பா நன்ன நெலெ தெய்வ கண்டுத்து; இஞ்ஞி எல்லா தெலெமொறெக்காரும் நன்ன பாக்கியசாலி ஆப்புது, தெய்வ அவாக ஒந்து பட்டெ காட்டித்து ஹளி ஹளுரு.
ஆ தெய்வாக அஞ்சி ஜீவுசாக்கள தெலெமொறெயாளெ பொப்பா எல்லாரிகும், தெய்வ கருணெ காட்டி சகாசீதெ.
அந்த்தெ நங்க தெய்வதகூடெ கேளுதனகாட்டிலும், தெய்வதகூடெ கேளத்தெ பிஜாருசுதனகாட்டிலும் கூடுதலாயிற்றெ கீதுதப்பத்தெ கழிவுள்ளா தெய்வத சக்தியாப்புது நங்கள ஒளெயெ இப்புது; ஆ தெய்வாக சபெயாயிப்பா நங்களகொண்டும், கிறிஸ்து ஏசின கொண்டும் தெலெமொறெ தெலெமொறெயாயிற்றெ எந்தெந்தும் மரியாதி உட்டாட்டெ; ஆமென்.
எஜமானனே! நினங்ங அஞ்சாத்தாக்க ஏற இத்தீரெ? நின்ன பாடி பெகுமானிசாத்தாக்க ஏற இத்தீரெ? நீ ஒப்பனே ஒள்ளு பரிசுத்தனாயி இப்பாவாங்; எல்லா ஜனங்ஙளும் நின்ன முந்தாக பித்து கும்முடுரு; ஏனாக ஹளிங்ங, நின்ன நீதிபிறவர்த்தி எல்லாரிகும் கண்டாதெயல்லோ!” ஹளி பாடிரு.
ஆ நாக்கு ஜீவிகும் ஆறு செறகு உட்டாயித்து; அதன ஒளெயும், ஹொறெயும் கண்ணு உட்டாயித்து; ஆ நாக்கு ஜீவியும், “ஈக இப்பாவனும், நேரத்தெ இத்தாவனும், இனி பொப்பாவனுமாயிப்பா சர்வசக்தி உள்ளா தெய்வமாயிப்பா எஜமானு பரிசுத்தாங், பரிசுத்தாங், பரிசுத்தாங்” ஹளி, இரும் ஹகலும் புடாதெ ஹளிண்டித்து.