19 அதங்ங தெய்வதூதங் அவனகூடெ, “நா தெய்வ சந்நிதியாளெ இத்து, தெய்வாக கெலசகீவா காபிரியேல் ஹளாவனாப்புது; ஈ ஒள்ளெவர்த்தமானத நின்னகூடெ ஹளத்தெபேக்காயி ஆப்புது தெய்வ நன்ன ஹளாயிச்சுது.
ஈ பாவப்பட்டாக்களாளெ ஒப்புறினும் நிசார ஹளி பிஜாருசுவாடா; ஈக்காககுள்ளா தூதம்மாரு சொர்க்காளெ நன்ன அப்பனப்படெ ஏகோத்தும் இத்தீரெ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
நா கூட்டகூடிதா காரெ நீ நம்பாத்துதுகொண்டு, இதொக்க சம்போசா ஜினவரெட்ட நீ கூட்டகூடத்தெ பற்றாதெ ஊமெ ஆயிப்பெ; எந்நங்ஙும் நா நின்னகூடெ ஹளிதா காரெ ஒக்க தக்க சமெயாளெ நெடிகு” ஹளி ஹளிதாங்.
எலிசபெத்து பெசிறியாயி ஆறுமாச ஆப்பதாப்பங்ங, தெய்வ தன்ன தூதனாயிப்பா காபிரியேல் ஹளாவன கலிலாளெ உள்ளா நசரெத்து பட்டணதாளெ இப்பா மொதெகளியாத்த ஒந்து ஹெண்ணினப்படெ ஹளாயிச்சுத்து.
அம்மங்ங ஆ தூதங் ஆக்கள நோடிட்டு “அஞ்சுவாட! நா நிங்களகூடெ, ஒந்து ஒள்ளெவர்த்தமான ஹளத்தெபேக்காயி பந்துதாப்புது; அது கேளாக்க எல்லாரிகும் ஒள்ளெ சந்தோஷ உட்டாக்கு.
அதுகொண்டு இனி சம்போசத்தெ ஹோப்பா எல்லதங்ஙும் நிங்க தப்சி, மனுஷனாயி பந்தா நன்ன முந்தாக தைரெயாயிற்றெ நில்லுக்கிங்ஙி, நிங்க ஏகளும் பிரார்த்தனெ உள்ளாக்களாயி ஜாகர்தெயாயி நெடதணிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு, நங்காக பேக்காயி ஒந்து தொட்டபூஜாரி இத்தீனெ; அவங் சொர்க்காளெ இப்பா தெய்வதப்படெ ஹத்தி ஹோதாவானாப்புது; அவங் தென்னெயாப்புது தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா ஏசு; அதுகொண்டு, நங்க ஹளிநெடிவா நம்பிக்கெயாளெ ஒறெச்சு நிந்நம்மு.