51 நன்ன வாக்கு கேட்டு அனிசரிசாக்க ஒரிக்கிலும் சாயரு ஹளி, நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
நா சத்தியமாயிற்றெ நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது, மனுஷனாயி பந்தா நா நன்ன ராஜெயாளெ திரிச்சு பொப்புது காணாதெ, ஈ நிந்திப்பாக்களாளெ செலாக்க சாயரு” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங தெய்வ ஹளாயிச்சா ரெட்ச்சகனாயிப்பா கிறிஸ்தின நின்ன கண்ணாளெ கண்டட்டல்லாதெ நீ சாயெ ஹளி பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு அவனகூடெ ஹளித்து.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நன்ன சினேகிசாவாங் நா ஹளா வாக்கின கேளுவாங். நன்ன அப்பனும் அவன சினேகிசுவாங், நானும், அப்பனும் அவனப்படெ பந்து அவனகூடெ இப்பும்.
‘கெலசகாறங் தன்ன எஜமானின காட்டிலும் தொட்டாவனல்ல’ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஹளிதா வாக்கின மனசினாளெ பீத்தணிவா; ஆக்க நன்னே உபத்தரிசிதுட்டிங்ஙி, நிங்களும் உபத்தருசுரு; நன்ன வாக்கின அனிசரிசித்தங்ங, நிங்கள வாக்கினும் அனிசரிசிப்புரு.
நீ ஈ லோகந்த தெரெஞ்ஞெத்திட்டு, நன்னகையி ஏல்சிதந்தா ஜனங்ஙளிக நீ ஏற ஹளிட்டுள்ளுதன ஹளிகொட்டு ஹடதெ; நின்ன சொந்த ஜனமாயித்தா ஆக்கள, நீ நன்னகையாளெ ஏல்சிதந்தெ; ஆக்களும் நின்ன வாக்கின அனிசரிசிரு.
நன்ன வாக்கு கேட்டு, நன்ன ஹளாய்ச்சாவன நம்பாக்காக நித்திய ஜீவித கிட்டுகு; ஆக்க கீதா தெற்று குற்றாக ஞாயவிதி இல்லெ; அந்த்தலாக்க நேரத்தே சாவிந்த நித்தியஜீவிதாக கடது பந்துட்டுரு ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
எந்நங்ங ஆகாசந்த எறங்ஙி பந்தா ஈ தீனித திம்மாவாங் ஏறாதங்ஙும் அவங் ஒரிக்கிலும் சயாங்.
எந்தட்டு ஏசு ஜனங்ஙளாகூடெ, “நா லோகாளெ இப்பா ஜனங்ஙளிக பொளிச்ச கொடாவனாப்புது; நன்ன ஹிந்தோடெ பொப்பாக்க இருட்டினாளெ நெடெவாக்கள ஹாற தாறாடிண்டு நெடியரு; ஆக்காக நித்தியஜீவிதாக ஹோப்பத்தெ பட்டெகாட்டி தப்பத்துள்ளா பொளிச்சும் கிட்டுகு” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங யூதம்மாரு ஏசினகூடெ, “நீ பேயி ஹிடுத்தாவனாப்புது ஹளி ஈக நங்காக மனசிலாத்து; அப்ரகாமு சத்தண்டுஹோதாங், பொளிச்சப்பாடிமாரும் சத்தண்டுஹோதுரு, அந்த்தெ இப்பங்ங நன்ன வாக்கின கேளாக்க ஒரிக்கிலும் சாயரு ஹளி நீ ஹளிதெயல்லோ?
எந்நங்ங ஆ தெய்வ ஏற ஹளி நிங்காக கொத்தில்லெ; எந்நங்ங நனங்ங கொத்துட்டு; நா தெய்வத கொத்தில்லெ ஹளி ஹளித்துட்டிங்ஙி, நிங்கள ஹாற தென்னெ நானும் பொள்ளு ஹளாவனாயிக்கு. நனங்ங தெய்வதும் கொத்துட்டு; தன்ன வாக்கினும் நா அனிசரிசி நெடதீனெ.
ஈ நம்பிக்கெயாளெ ஆப்புது ஏனோக்கு, சாயாத்தமுச்செ தெய்வ அவன கொண்டு ஹோதுது; தெய்வ அவன கொண்டு ஹோதா ஹேதினாளெ, அவங் காணாதெ ஆயிண்டு ஹோதாங்; அவன கொண்டு ஹோப்புதன முச்சே, அவங் நனங்ங இஷ்டப்பட்டாவனாப்புது ஹளி தெய்வ அவனபற்றி சாட்ச்சி ஹளித்து.
எந்நங்ங, கொறச்சுகாலாக தூதம்மாராகாட்டிலும் தாநித்தா ஏசின நங்க கண்டீனு; ஆ ஏசு கஷ்ட சகிச்சு சத்துதுகொண்டு, அவங்ங பெகுமானும், மரியாதெயும் கிரீடமாயிற்றெ தெய்வ கொட்டுத்து; அந்த்தெ ஏசு சத்துதுகொண்டாப்புது தெய்வத கருணெ நங்காக கிட்டிது.