49 அதங்ங ஏசு, “நா பேயி ஹிடுத்தாவனல்ல, நா நன்ன அப்பன பெகுமானிசீனெ, எந்நங்ங நிங்க நன்ன பெகுமானிசுதில்லெ.
ஏசு அதன கேட்டட்டு, “ஈ ரோக பந்துதுகொண்டு அவங் சாயிவத்தெ காரணபார; ஈ ரோகங்கொண்டு தெய்வாக பெகுமான உட்டாக்கு; தெய்வத மங்ஙங்ஙும் பெகுமான உட்டாக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
“அப்பா! நினங்ங பெகுமான உட்டாட்டெ” ஹளி ஹளிதாங்; அம்மங்ங “நா பெகுமானிசிதிங்; இனியும் பெகுமானிசுவிங்” ஹளி ஒந்து ஒச்செ சொர்க்கந்த கேட்டுத்து.
நிங்க நன்ன ஹெசறாளெ கேளுதொக்க, நா கீதுதப்பிங்; அந்த்தெ மங்ஙனகொண்டு அப்பங்ஙும் பெகுமான உட்டாக்கு.
நீ நன்னகூடெ ஹளிதா கெலசஒக்க நா கீதுதீத்தண்டு, ஈ பூமியாளெ நின்ன பெகுமானிசி ஹடதெ.
அதங்ங ஆள்க்காரு ஏசினகூடெ, “ஏற நின்ன கொல்லத்தெ நோடீரெ? நினங்ங பேயி ஹிடுத்திப்புது ஆப்புது” ஹளி ஹளிரு.
நன்ன ஹளாய்ச்சா அப்பாங் நன்னகூடெ இத்தீனெ, அப்பன இஷ்டப்பிரகார நா ஏகளும் கீவுதுகொண்டு அப்பாங் நன்ன ஒரிக்கிலும் தனிச்சு இப்பத்தெ புட்டுபில்லெ” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசிகபேக்காயி ஆக்க, நாணங்கெடத்தெ அர்கதெ உள்ளாக்களாப்புது ஹளி பிஜாரிசி, சங்கந்த ஹொறெயெ கடது ஹோதுரு.
அதே ஹாற ஒந்து கெண்டு, ஹெண்ணாகள ஹாற தெலெமுடி நீட்டி பீத்தங்ங, கெண்டிகுள்ளா மதிப்பு அவங்ங கிட்டுகோ?
சரீரத மறெகீவதாப்பங்ங அதங்ங ஒந்து மதிப்பும், சக்தியும் இல்லெ; எந்நங்ங ஆக்க ஜீவோடெ ஏளதாப்பங்ங, சக்தியும், மதிப்பும் உள்ளா சரீரத்தோடெ ஏளுரு.
தன்னமேலெ ஆமாரி குற்ற ஹளிட்டும், அதங்ங திரிச்சு ஒந்தும் ஹளிபில்லெ; தன்ன கஷ்டப்படுசதாப்பங்ங பகராக நா அந்த்தெ கீவிங் இந்த்தெ கீவிங் ஹளி ஒந்தும் ஹளிபில்லெ; ஞாயமாயிற்றெ விதிப்பத்தெ கழிவுள்ளா தெய்வதகையி தன்ன ஏல்சிகொட்டாங்.