43 நா கூட்டகூடிதா காரெ நிங்காக மனசிலாகாத்துது ஏனாக? அதன கேளத்தெ மனசில்லெ, அதுகொண்டு தென்னெ.
ஈ ஜன நெஞ்ஜினகட்டி ஹெச்சிதாக்களாப்புது, ஈக்கள கீயி மந்தக்கீயி ஆயிண்டுஹோத்து; கண்ணாளெ கண்டங்ஙும் காணாத்தாக்கள ஹாற உள்ளாக்களாப்புது. மனசிலுமாடத்தெ கழிவில்லாத்தாக்களாயும், ‘நா தெய்வதபக்க பொப்பத்தெபற்ற’ ஹளி ஹளாக்களாயும் இத்தீரெ; அதுகொண்டு நானும் ஆக்கள ஒயித்துமாடத்தெ பற்ற.
ஒந்துகால பொப்பத்தெ ஹோத்தெ; அது ஈகதென்னெ பந்துஹடதெ; அம்மங்ங சத்தாக்க ஒக்க தெய்வத மங்ங கூட்டகூடுதன கேளுரு; அதன கேளாக்கள ஜீவித, ஜீவனுள்ளா ஜீவிதமாயிற்றெ மாறுகு ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
நன்ன அப்பாங் நனங்ங அதிகார தந்து ஹளாயிச்சிப்புது கொண்டு நா இல்லிக பந்தட்டும் நிங்க நன்ன சீகரிசிபில்லெ; எந்நங்ங ஒப்புரும் ஹளாயாத்த பேறெ ஒப்பாங் தன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார பந்நங்ஙும் அவன நிங்க சீகரிசீரெ.
ஏசின சிஷ்யம்மாராளெ கொறே ஆள்க்காரு, “ஈ உபதேச ஏற்றெத்துது கொறச்சு கஷ்ட தென்னெயாப்புது; ஏற இதன கேளுரு?” ஹளி கூட்டகூடிண்டு இத்துரு.
தெய்வத இஷ்டப்பிரகார ஜீவுசத்தெ ஆக்கிருசாக்க, ஈ உபதேச தெய்வதப்படெந்த பந்துதோ? அல்லா, நானே நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார கூட்டகூடுதோ? ஹளி மனசிலுமாடுரு.
ஏசு கூட்டகூடிது தன்ன அப்பனாயிப்பா தெய்வதபற்றி ஆப்புது ஹளி ஆக்காக மனசிலாயிப்பில்லெ.
அம்மங்ங ஆக்க ஏசினகூடெ, “நங்க அப்ரகாமின பாரம்பரிந்த பந்தாக்களாப்புது, நங்க ஒரிக்கிலும் ஒப்பங்ஙும் அடிமெயாயிற்றெ இத்துபில்லெ, அந்த்தெ இப்பங்ங நிங்காக விடுதலெ கிட்டுகு ஹளி நீ ஹளுது எந்த்தெ?” ஹளி கேட்டுரு.
அதங்ங ஆக்க “அப்பரகாமு ஆப்புது நங்கள அப்பாங்” ஹளி ஹளிரு; ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்க அப்ரகாமின சொந்த மக்களாயித்தங்ங, அப்ரகாமு கீதாஹாற தென்னெ கீதிப்புரு.
அடங்ஙாத்தாக்களே, தெய்வ வாக்கு கேளத்தெ மனசில்லாத்தாக்களே, நிங்கள கார்ணம்மாரா ஹாற தென்னெ, நிங்களும், பரிசுத்த ஆல்ப்மாவிக எதிர்த்து நிந்தீரே?
தெய்வகாரெ மனசிலுமாடுக்கு ஹளி, தெய்வத அன்னேஷாக்க ஒப்புரும் இல்லெ.