42 ஏசு ஆக்களகூடெ, “தெய்வ நிங்கள அப்பனாயித்தங்ங, நன்னமேலெ நிங்காக சினேக உட்டாக்கு; நா தெய்வதப்படெந்த ஆப்புது பந்துது; அதும் நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார பந்துதல்ல, தெய்வ நன்ன ஹளாய்ச்சட்டு பந்துதாப்புது.
ஆ வாக்காயி இப்பாவாங் மனுஷனாயி நங்களப்படெ பந்நா; அவங் கருணெயும், சத்தியம் உள்ளாவனாயி நங்களகூடெ இத்தாங்; நங்க அவன பெகுமானத கண்டும்; தன்ன அப்பன ஒந்தே மங்ங ஹளிட்டுள்ளா அடிஸ்தானதாளெ ஆப்புது அவங்ங ஆ பெகுமான கிட்டிப்புது.
ஏனாக ஹளிங்ங, நானாயிற்றெ ஒந்தும் கூட்டகூடிபில்லெ; நன்ன ஹளாயிச்சா அப்பனாப்புது நா ஏன கூட்டகூடுக்கு ஹளியும், எந்த்தெ கூட்டகூடுக்கு ஹளியும் நனங்ங ஹளிதந்திப்புது.
அப்பங்ங எல்லா அதிகாரதும் தன்ன கையாளெ தந்துதீனெ ஹளியும், தாங் தெய்வதப்படெந்த ஆப்புது பந்துது ஹளியும், தெய்வதப்படெ ஆப்புது திரிச்சு ஹோப்புது ஹளியும் ஏசு அருதித்தாங்.
நா அப்பன ஒளெயும், அப்பாங் நன்ன ஒளெயும் இப்புது நீ நம்புதில்லே? நா நிங்களகூடெ ஹளிதா வாக்கு ஒந்தும் நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார கூட்டகூடிதல்ல; நன்ன ஒளெயெ இப்பா அப்பனாப்புது இதொக்க கூட்டகூடுது.
நினங்ங எல்லதும் கொத்துட்டு. ஒப்புரும் நின்னகூடெ கேள்வி கேளத்துள்ளா ஆவிசெ இல்லெ ஹளி ஈக நங்காக மனசிலாத்தெ. அதுகொண்டு நீ தெய்வதப்படெந்த பந்நாவனாப்புது ஹளி நங்களும் நம்பீனு” ஹளி ஹளிரு.
அப்பா! எல்லதனும் ஞாயமாயிற்றெ கீவாவனே! ஈ லோகக்காரு நின்ன மனசிலுமாடிபில்லெ; எந்நங்ங நா நின்ன மனசிலுமாடிதிங். நீனாப்புது நன்ன ஹளாயிச்சுது ஹளி நன்ன சிஷ்யம்மாரு மனசிலுமாடிதீரெ.
நீ நன்னகூடெ ஹளிதனதென்னெ நா ஆக்களகூடெயும் ஹளிதிங்; ஆக்களும் அதன சீகரிசி, நா நின்னப்படெந்த பந்நாவனாப்புது ஹளிட்டுள்ளா சத்தியத மனசிலுமாடிரு; நீனாப்புது நன்ன ஹளாயிச்சுது ஹளியும் நேராயிற்றெ நம்பிரு.
லோகாளெ உள்ளா மனுஷரா ஞாயவிதிப்பத்தெ பேக்காயிற்றெ அல்ல தெய்வ தன்ன மங்ஙன ஹளாயிச்சுது; அவனகொண்டு ஈ லோகாளெ உள்ளா மனுஷரா ரெட்ச்செபடுசத்தெ பேக்காயிற்றெ ஆப்புது ஹளாய்ச்சிப்புது.
நன்ன அப்பாங் நனங்ங அதிகார தந்து ஹளாயிச்சிப்புது கொண்டு நா இல்லிக பந்தட்டும் நிங்க நன்ன சீகரிசிபில்லெ; எந்நங்ங ஒப்புரும் ஹளாயாத்த பேறெ ஒப்பாங் தன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார பந்நங்ஙும் அவன நிங்க சீகரிசீரெ.
அதங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நன்னபற்றி நானே கூட்டகூடிதங்ஙும் நா கூட்டகூடுது நேருதென்னெயாப்புது; ஏனாக ஹளிங்ங, நா எல்லிந்த பந்துது ஹளியும், எல்லிக ஹோதீனெ ஹளியும் நனங்ங கொத்துட்டு; எந்நங்ங, நா எல்லிந்த பந்துது ஹளியும் எல்லிக ஹோதீனெ ஹளியும் நிங்காக கொத்தில்லெ.
திரிச்சும் பொப்பத்துள்ளா நங்கள ஏசுக்கிறிஸ்தின இந்த்தெ சினேகிசாத்தாக்கள ஜீவிதாளெ சாபதென்னெ பொக்கொள்ளு. எஜமானு பொப்பத்தெ ஆத்து!
எந்நங்ங தெய்வ தீருமானிசித்தா தக்க சமெ ஆப்பதாப்பங்ங, தன்ன மங்ஙனாயிப்பா கிறிஸ்தின ஒந்து ஹெண்ணின ஹொட்டெயாளெ ஹுட்டத்தெ மாடி, யூதம்மாரா நேமத அனிசரிசி ஜீவுசத்தெ மாடித்து.
ஈ லோகாளெ இப்பா எல்லாரின தெற்று, குற்றாகுள்ளா சிட்ச்செந்த ஆக்கள காப்பத்துள்ளா ரெட்ச்சகனாயிற்றெ, தெய்வ ஹளாயிச்சா தன்ன மங்ஙன நங்க கண்டுதீனு; அதன தென்னெயாப்புது நங்க நிங்களகூடெ சாட்ச்சி ஹளுது.
சத்தியமாயிற்றுள்ளா தெய்வத, நங்க மனசிலுமாடுக்கு ஹளிட்டாப்புது தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா ஏசு ஈ லோகாக பந்துது; அவனகூடெ பெந்த உள்ளாக்களாயி ஜீவுசுது தென்னெயாப்புது நேராயிற்றுள்ளா ஜீவித; அவங் தென்னெயாப்புது தெய்வத சத்திய; சாவில்லாத்த ஜீவனும் அவங் தென்னெயாப்புது.
அதுகளிஞட்டு, ஆ தூதங் ஜீவங் தப்பா நீருள்ளா ஒந்து பொளெத நனங்ங காட்டிதந்நா; அது பளபளப்பாயிற்றெ மின்னிண்டித்து; ஆ பொளெ தெய்வும், ஆடுமறியும் குளுதிப்பா சிம்மாசனந்த ஹொறட்டு பந்நண்டித்து.