29 எந்நங்ங நனங்ங நன்ன ஹளாயிச்சாவன கொத்துட்டு; நா அவனப்படெந்த தென்னெயாப்புது பந்திப்புது; அவங்தென்னெ நன்ன ஹளாயிச்சிப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
எல்லதனும் அப்பாங் நன்னகையி ஏல்சிதந்திப்புதாப்புது; நன்ன அப்பனல்லாதெ பேறெ ஒப்புரும் மங்ஙனாயிப்பா நா ஏற ஹளி அறியரு; அதே ஹாற தென்னெ மங்ஙனாயிப்பா நானும், நன்ன அப்பன ஏறங்ங அருசுக்கு ஹளி ஆக்கிரிசீனெயோ, அவனல்லாதெ பேறெ ஒப்பனும் நன்ன அப்பன அறியரு.
தெய்வத ஒப்பனும் ஒரிக்கிலும் கண்டுபில்லெ; எந்நங்ங தன்னகூடெ சேர்நிப்பா ஒந்தே மங்ஙனாயிப்பா தெய்வ தென்னெயாப்புது, அப்பனாயிப்பா தெய்வ ஏற ஹளி நங்க எல்லாரிகும் அறிசிதாவாங்.
அப்பங்ங எல்லா அதிகாரதும் தன்ன கையாளெ தந்துதீனெ ஹளியும், தாங் தெய்வதப்படெந்த ஆப்புது பந்துது ஹளியும், தெய்வதப்படெ ஆப்புது திரிச்சு ஹோப்புது ஹளியும் ஏசு அருதித்தாங்.
நீ நன்ன ஈ லோகாளெ ஹளாய்ச்சா ஹாற தென்னெ, நானும் ஆக்கள லோகாளெ ஹளாய்ச்சீனெ.
தெய்வதப்படெந்த பந்நாவனே அப்பன கண்டாவாங்; பேறெ ஒப்பனும் அப்பன கண்டுபில்லெ.
எந்நங்ங ஆ தெய்வ ஏற ஹளி நிங்காக கொத்தில்லெ; எந்நங்ங நனங்ங கொத்துட்டு; நா தெய்வத கொத்தில்லெ ஹளி ஹளித்துட்டிங்ஙி, நிங்கள ஹாற தென்னெ நானும் பொள்ளு ஹளாவனாயிக்கு. நனங்ங தெய்வதும் கொத்துட்டு; தன்ன வாக்கினும் நா அனிசரிசி நெடதீனெ.
ஈ லோக உட்டாப்புதன முச்சே அப்பனாயிப்பா தெய்வதகூடெ நித்தியஜீவ வஜனமாயிற்றெ இத்தாவாங் மனுஷனாயி ஹுட்டி பந்துதன நங்கள கண்ணாளெ கண்டட்டு, அவனகொண்டு நங்க எல்லாரிகும் எந்தெந்தும் ஜீவுசத்துள்ளா சாவில்லாத்த ஜீவித கிட்டுகு ஹளிட்டாப்புது அவனபற்றி நிங்களகூடெ ஹளுது.
ஈ லோகாளெ இப்பா எல்லாரின தெற்று, குற்றாகுள்ளா சிட்ச்செந்த ஆக்கள காப்பத்துள்ளா ரெட்ச்சகனாயிற்றெ, தெய்வ ஹளாயிச்சா தன்ன மங்ஙன நங்க கண்டுதீனு; அதன தென்னெயாப்புது நங்க நிங்களகூடெ சாட்ச்சி ஹளுது.
தெய்வ, சினேக உள்ளாவாங் ஹளிட்டுள்ளுதன நங்காக காட்டிதந்துது எந்த்தெ ஹளிங்ங, தன்ன ஒந்தே ஒந்து மங்ஙனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின ஈ லோகாக ஹளாயிச்சு நங்காக சாவில்லாத்த ஜீவித தந்துதுகொண்டாப்புது.