60 ஏசின சிஷ்யம்மாராளெ கொறே ஆள்க்காரு, “ஈ உபதேச ஏற்றெத்துது கொறச்சு கஷ்ட தென்னெயாப்புது; ஏற இதன கேளுரு?” ஹளி கூட்டகூடிண்டு இத்துரு.
நன்னபற்றி சம்செபடாதெ நன்ன அங்ஙிகருசாக்கள தெய்வ அனிகிருசுகு” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆ மொதெக ஏசினும், தன்ன சிஷ்யம்மாரினும் ஊதித்துரு.
ஒந்துகால பொப்பத்தெ ஹோத்தெ; அது ஈகதென்னெ பந்துஹடதெ; அம்மங்ங சத்தாக்க ஒக்க தெய்வத மங்ங கூட்டகூடுதன கேளுரு; அதன கேளாக்கள ஜீவித, ஜீவனுள்ளா ஜீவிதமாயிற்றெ மாறுகு ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
அம்மங்ங யூதம்மாரு, “இவங் தன்ன சரீரத எந்த்தெ நங்காக திம்பத்தெ தப்பாங்?” ஹளி தம்மெலெ தர்க்கிசிண்டு இத்துரு.
எந்நங்கூடி நிங்களாளெ செலாக்க நன்ன நம்பரு” ஹளி ஹளிதாங்; நம்பாத்தாக்க ஏறொக்க ஹளியும், தன்ன ஒற்றிகொடாவாங் ஏற ஹளியும் ஏசிக ஆதிந்தே கொத்துட்டாயித்து.
அந்துதென்னெ ஏசின சிஷ்யம்மாராளெ செலாக்க ஏசினபுட்டு பாஙி ஹோயுட்டுரு; அந்துமொதுலு ஆக்க ஏசினகூடெ சேருதில்லெ ஆயித்து.
ஏசின தம்மந்தீரு ஏசினகூடெ, “நீ இல்லிந்த யூதேயாக ஹோ! அம்மங்ங நீ கீவா காரெ ஒக்க நின்ன சிஷ்யம்மாரிக காங்கு.
ஏசு, தன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீத்தா யூதம்மாராகூடெ, “நிங்க நன்ன உபதேச கேட்டு அனிசரிசி நெடதங்ங, நேராயிற்றும் நன்ன சிஷ்யம்மாராயிற்றெ இப்புரு.
நா கூட்டகூடிதா காரெ நிங்காக மனசிலாகாத்துது ஏனாக? அதன கேளத்தெ மனசில்லெ, அதுகொண்டு தென்னெ.
ஈ மெல்கிசிதேக்கின ஹாற பூஜாரியாயி பந்தா ஏசுக்கிறிஸ்தினபற்றி பிவறாயி கூட்டகூடுக்கிங்ஙி கொறே உட்டு; நிங்க, கேட்டு மனசிலுமாடத்துள்ளா கழிவில்லாத்தாக்களாயி இப்புதுகொண்டு, இதனொக்க நிங்காக மனசிலுமாடி தப்புது கொறச்சு புத்திமுட்டு தென்னெ.
அவங் எளிதிப்பா கத்தாளெ ஒக்க இதனபற்றி தென்னெயாப்புது எளிதிப்புது; மனசிலுமாடத்தெ கொறச்சு கஷ்ட உள்ளா காரெயும் அதனாளெ ஹடதெ; தெய்வகாரெயாளெ புத்தி இல்லாத்தாக்களும், ஸ்திர இல்லாத்தாக்களும் இதன அர்த்தத ஒக்க மாற்றி ஹம்மாடியுட்டீரெ; அதுகொண்டு ஆக்களே நசிச்சண்டு ஹோப்புரு.