53 அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நா ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது; மனுஷனாயி பந்நாவன சரீரத தின்னாதெயும், அவன சோரெத குடியாதெயும் இத்தங்ங நிங்கள ஒளெயெ ஜீவங் உட்டாக.
“நிங்க மனசுதிரிஞ்ஞு ஈ மக்கள ஹாற ஆயிதில்லிங்ஙி, சொர்க்கராஜேக ஹோகாரரு ஹளி நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
ஆகாசும் பூமியும் நசிச்சு ஹோப்புதனமுச்செ, தெய்வ நேமதாளெ உள்ளுதொக்க நிவர்த்தி ஆக்கு; அதனாளெ எளிதிப்பா ஒந்து வாக்கோ, ஒந்து புள்ளிகூடி நசிச்சு ஹோக ஹளி, நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “குருக்கங்ங மடெயும், ஹக்கிலிக கூடும் ஹடதெ; எந்நங்ங மனுஷனாயி பந்தா நனங்ங, நன்ன தெலெபீத்து கெடெவத்தெகூடி சல இல்லெ” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ அல்ல! நிங்கள பேடாத்த பட்டெ ஒக்க புட்டு, தெய்வதபக்க திரிஞ்ஞுதில்லிங்ஙி ஆக்கள ஹாற தென்னெ நிங்களும் நாசாயிண்டு ஹோப்புரு ஹளி நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
அந்த்தெ அல்ல! நிங்கள பேடாத்த பட்டெ ஒக்க புட்டு, தெய்வதபக்க திரிஞ்ஞுதில்லிங்ஙி ஆக்கள ஹாற தென்னெ நிங்களும் நாசாயிண்டு ஹோப்புரு” ஹளி நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது ஹளி ஏசு ஆக்களகூடெ ஹளிதாங்.
பேதுரு ஏசினகூடெ, “நீ ஒரிக்கிலும் நன்ன காலு கச்சத்தெ பாடில்லெ” ஹளி ஹளிதாங்; அம்மங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நா நின்னகாலின கச்சித்தில்லிங்ஙி, நினங்ங நன்னகூடெ பெந்த இல்லாதெ ஆயிண்டுஹோக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
நா நிங்களகூடெ சேர்ந்நிப்பா ஹாற தென்னெ நிங்களும் நன்னகூடெ சேர்ந்நு இரிவா; முந்திரிசெடிதகூடெ முந்திரிவள்ளி சேர்ந்நு இத்துதில்லிங்ஙி, அது தானே காயெ காப்பத்தெபற்ற; அதே ஹாற தென்னெ நிங்களும், நன்னகூடெ சேர்ந்நு இத்துதில்லிங்ஙி நிங்களகொண்டும் பல உட்டாக.
ஏசு அவனகூடெ, “நா நின்னகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது; ஒப்பாங் ஹொஸ்தாயிற்றெ ஹிந்திகும் ஹுட்டிதில்லிங்ஙி, அவனகொண்டு தெய்வராஜெத ஒளெயெ ஹோப்பத்தெபற்ற” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு மங்ஙனமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்டுகு; தன்ன மங்ஙன நம்பாத்தாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்ட; ஆக்களமேலெ எந்தெந்தும் தெய்வாக அரிசமாத்தறே உட்டாக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு அவனகூடெ, “நா ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது, நீரினாளெயும், பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு தப்பா சக்தியாளெயும் ஹிந்திகும் ஹுட்டிதில்லிங்ஙி, அவனகொண்டு தெய்வராஜெக ஹோப்பத்தெபற்ற.
நன்ன நம்பிதாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்டிகளிஞுத்து ஹளி நா நேராயிற்றெ நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
ஆகாசந்த எறங்ஙி பந்தா ஜீவங் தப்பா தீனி நானாப்புது; ஆ தீனித திம்மாவாங் எந்தெந்தும் ஜீவுசுவாங்; நன்ன சரீர தென்னெயாப்புது லோகாளெ உள்ளாக்க ஜீவுசத்தெபேக்காயி கொடா தீனி” ஹளி ஹளிதாங்.
நன்ன சரீர ஆப்புது நேராயிற்றுள்ளா தீனி, நன்ன சோரெஆப்புது நேராயிற்றுள்ளா நீரு.
அந்த்தெ ஆயித்தங்ங மனுஷனாயி பந்தா நா ஆதி இத்தா சலாகதென்னெ ஹத்தி ஹோப்புதன நிங்க காமங்ங எந்த்தெ இக்கு?
அதுகொண்டு தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தினகூடெ பெந்த உள்ளாவங்ங சாவில்லாத்த ஆ, ஜீவித கிட்டுகு; ஏசுக்கிறிஸ்தினகூடெ பெந்த இல்லாத்தாவங்ங சாவில்லாத்த ஆ ஜீவித கிட்ட.
சபெக்காறாகூடெ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஹளுதன கேளத்தெ மனசுள்ளாக்க சிர்திசி கேளிவா; மறெச்சு பீத்திப்பா மன்னாவின ஜெயிப்பாக்காக நா கொடுவிங்; பெள்ளெக்கல்லு ஒந்நன ஆக்காக கொடுவிங்; அதனமேலெ ஒந்து ஹொசா ஹெசறு எளிதிக்கு அதன பொடுசாக்க அல்லாதெ பேறெ ஒப்புரும் ஆ ஹெசறின அறியரு.
சபெக்காறாகூடெ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஹளுதன கேளாக்க சிர்திசி கேளிவா; தெய்வத தோட்டதாளெ இப்பா ஜீவங் தப்பா மரத பழத திம்பத்துள்ளா அதிகார, நா ஜெயிப்பாக்காக கொடுவிங்.