47 நன்ன நம்பிதாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்டிகளிஞுத்து ஹளி நா நேராயிற்றெ நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
ஜீவோடெ இப்பங்ங நன்ன நம்பாக்க ஒரிக்கிலும் சாயரு; நீ இது நம்புதுட்டோ?” ஹளி கேட்டாங்.
இஞ்ஞி கொறச்சுஜின களிஞங்ங லோகக்காரு நன்ன காணரு; எந்நங்ங நிங்க நன்ன காம்புரு. நா ஜீவுசுதுகொண்டு நிங்களும் ஜீவிசீரெ.
தெய்வத ஒந்தே மங்ஙனமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பா ஒப்புரும் நசிச்சு ஹோப்பத்தெபாடில்லெ; ஆக்காக நித்திய ஜீவித கிட்டத்தெபேக்காயி தெய்வ தன்ன மங்ஙனே லோகாக தந்து, லோகாளெ உள்ளா எல்லதனும் ஒந்துபாடு சினேகிசித்து.
தன்ன ஒந்தே மங்ஙனமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பாக்கள தெய்வ சிட்ச்சிசுதில்லெ; எந்நங்ங அவனமேலெ நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்கள தெய்வ நேரத்தே சிட்ச்சிசிகளிஞுத்து.
அதுகொண்டு மங்ஙனமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்டுகு; தன்ன மங்ஙன நம்பாத்தாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்ட; ஆக்களமேலெ எந்தெந்தும் தெய்வாக அரிசமாத்தறே உட்டாக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
நன்ன வாக்கு கேட்டு, நன்ன ஹளாய்ச்சாவன நம்பாக்காக நித்திய ஜீவித கிட்டுகு; ஆக்க கீதா தெற்று குற்றாக ஞாயவிதி இல்லெ; அந்த்தலாக்க நேரத்தே சாவிந்த நித்தியஜீவிதாக கடது பந்துட்டுரு ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
நசிச்சு ஹோப்பா தீனிக பேக்காயி கஷ்டப்படுவாட; நித்திய ஜீவித தப்பா தீனிக பேக்காயி கெலசகீயிவா; நித்திய ஜீவித தப்பா தீனித மனுஷனாயி பந்தா நா நிங்காக தப்பிங்; எந்த்தெ ஹளிங்ங, அப்பனாயிப்பா தெய்வ மங்ஙங்ங மாத்தறே ஆ அதிகாரத கொட்டிப்புதொள்ளு” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
மங்ஙன கண்டு, அவன நம்பாக்க எல்லாரிகும் நித்திய ஜீவித கிட்டுக்கு ஹளிட்டுள்ளுதாப்புது நன்ன அப்பன இஷ்ட; கடெசி ஜினாளெ நானும் ஆக்கள ஜீவோடெ ஏள்சுவிங்” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங ஆகாசந்த எறங்ஙி பந்தா ஈ தீனித திம்மாவாங் ஏறாதங்ஙும் அவங் ஒரிக்கிலும் சயாங்.
ஆகாசந்த எறங்ஙி பந்தா ஜீவங் தப்பா தீனி நானாப்புது; ஆ தீனித திம்மாவாங் எந்தெந்தும் ஜீவுசுவாங்; நன்ன சரீர தென்னெயாப்புது லோகாளெ உள்ளாக்க ஜீவுசத்தெபேக்காயி கொடா தீனி” ஹளி ஹளிதாங்.
நன்ன சரீரத திந்து, நன்ன சோரெத குடிப்பாவன ஒளெயெ நித்தியஜீவங் உட்டாக்கு; நானும் அவன கடெசி ஜினாளெ ஜீவோடெ ஏள்சுவிங்.
ஆகாசந்த எறங்ஙி பந்தா தீனி இதுதென்னெ ஆப்புது; இது நிங்கள கார்ணம்மாரு திந்தா மன்னாவின ஹாற உள்ளுதல்ல; அதன திந்தாக்க சத்தண்டுஹோதுரு, எந்நங்ங ஈ தீனித திம்பாக்க எந்தெந்தும் ஜீவுசுரு” ஹளி ஹளிதாங்.