42 “இவங் யோசேப்பின மங்ஙனல்லோ? அவன அவ்வெயும் அப்பனும் நங்காக கொத்தில்லாத்தாக்க அல்லல்லோ? அந்த்தெ இப்பங்ங ‘நா ஆகாசந்த எறங்ஙி பந்நாவனாப்புது’ ஹளி ஹளுது எந்த்தெ?” ஹளி கூட்டகூடிண்டு இத்துரு.
இவங், ஆசாரிகெலச கீதண்டித்தாவனல்லோ? இவங், மரியா ஹளாவள மங்ஙனல்லோ? யாக்கோபு, யோசே, யூதா, சீமோனு ஹளாக்க இவன தம்மந்தீரல்லோ? இவன திங்கெயாடுரு ஒக்க நங்கள எடநடுவல்லோ இப்புது?” ஹளி ஹளிட்டு, ஏசு கீதா காரெத ஆக்க மதிச்சுதில்லெ.
ஏசு அந்த்தெ கூட்டகூடிது கேட்டா எல்லாரும் தன்ன புகழ்த்திரு; தாங் ஜனங்ஙளிகபேக்காயி தயவாயி கூட்டகூடிதன ஆச்சரியத்தோடெ கேட்டண்டித்தாக்க எல்லாரும், இவங் ஜோசப்பின மங்ஙனல்லோ? ஹளி ஆக்க தம்மெலெ கூட்டகூடி ஆச்சரியபட்டண்டித்துரு.
பிலிப்பு நாத்தான்வேலின கண்டட்டு அவனகூடெ, “தெய்வ நேமபுஸ்தகதாளெ மோசேயும், பொளிச்சப்பாடிமாரும் ஹளிப்பாவன நங்க கண்டும்; அவங் ஜோசப்பின மங்ஙனும், நசரெத்து பாடக்காறனுமாயிப்பா ஏசு தென்னெயாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
சொர்க்கந்த கீளெ எறங்ஙி மனுஷனாயி ஹுட்டி பந்நாவாங் அல்லாதெ பேறெ ஒப்பனும் சொர்க்காக ஹத்தி ஹோயிபில்லெ.
ஏனாக ஹளிங்ங, நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார கீவத்தெ அல்ல, நன்ன ஹளாய்ச்சா அப்பன இஷ்டப்பிரகார கீவத்தெ ஆப்புது நா ஆகாசந்த எறங்ஙி பந்திப்புது.
ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்க தம்மெலெ முருமுருத்தண்டு இருவாட.
அந்த்தெ ஆயித்தங்ங மனுஷனாயி பந்தா நா ஆதி இத்தா சலாகதென்னெ ஹத்தி ஹோப்புதன நிங்க காமங்ங எந்த்தெ இக்கு?
அதுமாத்தறல்ல, ஆக்கள கார்ணம்மாராகூடெ ஒள்ளெ ஒந்து பெந்தம் சந்தோஷும் தெய்வாக உட்டாயித்து; அதுகொண்டு சடெசிக தன்ன மங்ஙனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தினும் ஆ சமுதாயதாளெ ஹுட்டத்தெ மாடித்து; ஆ தெய்வ ஒப்பங்ஙே எந்தெந்தும் பெகுமான உட்டாட்டெ; ஆமென்.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஆதியத்த மனுஷனாயிப்பா ஆதாமு மண்ணிந்த உட்டாதாவனாப்புது; எந்நங்ங, எறடாமாத்து பந்தா மனுஷனாயிப்பா கிறிஸ்து சொர்க்கந்த பந்நாவனாப்புது.
எந்நங்ங தெய்வ தீருமானிசித்தா தக்க சமெ ஆப்பதாப்பங்ங, தன்ன மங்ஙனாயிப்பா கிறிஸ்தின ஒந்து ஹெண்ணின ஹொட்டெயாளெ ஹுட்டத்தெ மாடி, யூதம்மாரா நேமத அனிசரிசி ஜீவுசத்தெ மாடித்து.