40 மங்ஙன கண்டு, அவன நம்பாக்க எல்லாரிகும் நித்திய ஜீவித கிட்டுக்கு ஹளிட்டுள்ளுதாப்புது நன்ன அப்பன இஷ்ட; கடெசி ஜினாளெ நானும் ஆக்கள ஜீவோடெ ஏள்சுவிங்” ஹளி ஹளிதாங்.
ஞாயவிதிப்பா ஜினாளெ ஆ பட்டணதாளெ இப்பா ஜனங்ஙளிக பொப்பா சிட்ச்செதகாட்டிலும், சோதோம் கொமாரா பட்டணக்காறிக பொப்பா சிட்ச்செ கொறவாயிக்கு ஹளி நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.”
அந்த்தெ இந்த்தலாக்க ஒக்க நித்திய சிட்ச்செகும், ஒள்ளேக்க ஒக்க நித்திய ஜீவிதாகும் ஹோப்புரு” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
நன்ன நம்பி ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்திதாவாங் ரெட்ச்செபடுவாங், நன்ன நம்பாத்தாவாங் குற்றக்காறனாப்பாங்.
ஏனக ஹளிங்ங ஜனங்ஙளா காப்பத்தெபேக்காயி நீ தெரெஞ்ஞெத்திதா கிறிஸ்தின இந்து நன்ன கண்ணாளெ கண்டிங்; ஆ ரெட்ச்சகன எல்லா ஜனங்ஙளும் காம்புரு.
ஆ வாக்காயி இப்பாவாங் மனுஷனாயி நங்களப்படெ பந்நா; அவங் கருணெயும், சத்தியம் உள்ளாவனாயி நங்களகூடெ இத்தாங்; நங்க அவன பெகுமானத கண்டும்; தன்ன அப்பன ஒந்தே மங்ங ஹளிட்டுள்ளா அடிஸ்தானதாளெ ஆப்புது அவங்ங ஆ பெகுமான கிட்டிப்புது.
நா அவேக நித்திய ஜீவித கொட்டீனெ; அது ஒரிக்கிலும் நசிச்சு ஹோக; நன்ன ஆடின ஒப்புரும் நன்னகையிந்த ஹிடுத்துபறிச்சு கொண்டுஹோகாரு.
அதங்ங மார்த்தா, “லோக அவசான ஆப்பா கடெசி ஜினாளெ எல்லாரும் ஜீவோடெ ஏளங்ங அவனும் ஏளுவாங் ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு” ஹளி ஹளிதா.
ஏசு அவளகூடெ, “நா தென்னெயாப்புது ஜீவுசாவனும், ஜீவோடெ ஏள்சாவனும்; நன்ன நம்பாக்க சத்தங்ஙும் ஜீவுசுரு.
நன்ன காம்பாக்க நன்ன ஹளாய்ச்சாவனும் காம்புரு.
நன்ன அப்பாங் ஹளிதா வாக்கு நித்திய ஜீவித தந்தாதெ ஹளிட்டுள்ளுது நனங்ங கொத்துட்டு; அதுகொண்டாப்புது நா கூட்டகூடுதொக்க நன்ன அப்பாங் ஹளிதந்தா ஹாற தென்னெ கூட்டகூடுது” ஹளி ஹளிதாங்.
அவங் தென்னெயாப்புது சத்தியத ஹளிதப்பா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு; ஈ லோகக்காரு அவன கண்டிப்புதோ, அருதிப்புதோ இல்லெ. அதுகொண்டு அவன ஆக்க சீகருசரு; எந்நங்ங அவங் நிங்களகூடெ தங்கி, நிங்கள ஒளெயெ ஜீவிசிண்டும் இத்தீனெ; அதுகொண்டு நிங்க அவன அருதுதீரெ.
இஞ்ஞி கொறச்சுஜின களிஞங்ங லோகக்காரு நன்ன காணரு; எந்நங்ங நிங்க நன்ன காம்புரு. நா ஜீவுசுதுகொண்டு நிங்களும் ஜீவிசீரெ.
நீ நின்ன மங்ஙனகையி ஏல்சிகொட்டா எல்லாரிகும் அவங் நித்திய ஜீவித கொடத்தெபேக்காயிற்றெ, மனுஷரு எல்லாரினமேலெயும் அவங்ங நீ அதிகார கொட்டித்தெ.
அதுகொண்டு மங்ஙனமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்டுகு; தன்ன மங்ஙன நம்பாத்தாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்ட; ஆக்களமேலெ எந்தெந்தும் தெய்வாக அரிசமாத்தறே உட்டாக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
நா தப்பா நீரின குடிப்பாவங்ங ஒரிக்கிலும் தாச; நா அவங்ங கொடா நீரு அவன ஒளெயெ பொந்தி பொப்பா ஒறவாயி மாறி, அவங்ங நித்தியமாயிற்றெ ஜீவுசத்துள்ளா ஜீவித கிட்டுகு” ஹளி ஹளிதாங்.
நன்ன வாக்கு கேட்டு, நன்ன ஹளாய்ச்சாவன நம்பாக்காக நித்திய ஜீவித கிட்டுகு; ஆக்க கீதா தெற்று குற்றாக ஞாயவிதி இல்லெ; அந்த்தலாக்க நேரத்தே சாவிந்த நித்தியஜீவிதாக கடது பந்துட்டுரு ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
நசிச்சு ஹோப்பா தீனிக பேக்காயி கஷ்டப்படுவாட; நித்திய ஜீவித தப்பா தீனிக பேக்காயி கெலசகீயிவா; நித்திய ஜீவித தப்பா தீனித மனுஷனாயி பந்தா நா நிங்காக தப்பிங்; எந்த்தெ ஹளிங்ங, அப்பனாயிப்பா தெய்வ மங்ஙங்ங மாத்தறே ஆ அதிகாரத கொட்டிப்புதொள்ளு” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
அப்பாங் நன்னகையி ஏல்சிதப்பா ஒப்புறினும் நசிச்சு ஹோப்பத்தெ புடாதெ, நா கடெசி ஜினாளெ ஆக்கள ஜீவோடெ ஏள்சுக்கு, அதாப்புது நன்ன அப்பன இஷ்ட.
நன்ன ஹளாய்ச்சா அப்பாங் ஒப்பன, ஊதுதில்லிங்ஙி, அவங் நன்னப்படெ பாராங்; நன்னப்படெ பொப்பாவன நா கடெசி ஜினாளெ ஜீவோடெ ஏளுசுவிங்.
நன்ன சரீரத திந்து, நன்ன சோரெத குடிப்பாவன ஒளெயெ நித்தியஜீவங் உட்டாக்கு; நானும் அவன கடெசி ஜினாளெ ஜீவோடெ ஏள்சுவிங்.
நிங்கள முத்தனாயிப்பா அப்ரகாமு, நா பொப்பா ஜினத காணுக்கு ஹளி ஆசெபட்டண்டித்தாங், ஆ ஜினத கண்டு சந்தோஷபட்டாங்” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
தெற்று குற்ற கீவா சொபாவ நங்கள அடிமெ மாடி சாவின பட்டெயாளெ நெடத்திண்டு இத்து; எந்நங்ங இந்து, தெய்வத கருணெ ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு நங்கள ஜீவன பட்டெயாளெ நெடத்தீதெ; ஈ தெய்வத கருணெ நங்கள சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயி மாடி நங்காக நித்திய ஜீவித கிட்டத்தெ மாடித்து.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெற்று குற்ற கீவா ஆள்க்காறிக கிட்டா கூலி சாவுதென்னெ ஆப்புது; எந்நங்ங ஏசுக்கிறிஸ்தின எஜமானனாயிற்றெ ஏற்றெத்தாக்காக தெய்வ, தன்ன கருணெயாளெ தப்பா சம்மான ஏன ஹளிங்ங நித்தியஜீவங் தென்னெயாப்புது.
தெய்வ, முந்தெ முந்தெ, ஈ லோகத உட்டுமாடதாப்பங்ங, அது இருட்டாயிற்றெ உட்டாயித்து; எந்நங்ங, இருட்டிந்த பொளிச்ச உட்டாட்டெ ஹளி தெய்வ ஹளித்து; அந்த்தெ ஹளிதா தெய்வ தென்னெயாப்புது ஏசு ஏற ஹளியும், தெய்வ ஏற ஹளியும் அறியாதித்தா நங்கள மனசினாளெ உள்ளா இருட்டின நீக்கி, தன்னபற்றி அறிவத்துள்ளா அறிவினும் தந்திப்புது.
“ஒந்து காரெ கிட்டுகு ஹளி நங்க காத்தண்டித்தீனல்லோ! ஆ ஒறப்பு தென்னெயாப்புது நம்பிக்கெ; அது கண்ணிக காம்பத்தெ பற்றிதில்லிங்கிலும் அது கிட்டுகு ஹளிட்டுள்ளா ஒறப்புதென்னெ ஆப்புது.
கண்ணிக காணாத்த தெய்வத, கண்ணா முந்தாக காம்பா ஹாற ஒறப்போடெ ராஜாவின அரிசாக அஞ்சாதெ எகிப்திந்த ஹொறெயெ கடது ஹோதுதும், ஈ நம்பிக்கெயாளெ தென்னெயாப்புது.
இதுவரெ நிங்க தெய்வத கண்டுபில்லெ, எந்நங்ஙும் தெய்வத சினேகிசீரெ; தெய்வத காணாதெ இத்தட்டும் தன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீத்து, தெய்வத பெகுமானிசி, அளவில்லாத்த சந்தோஷ உள்ளாக்களாயி இத்தீரெ.
அந்த்தெ நங்க தெய்வதகூடெயும், தன்ன மங்ஙனாயிப்பா கிறிஸ்தினகூடெயும் பெந்த உள்ளாக்களாயி ஜீவிசிதுட்டிங்ஙி, கிறிஸ்து நங்காக தரக்கெ ஹளி வாக்கு ஹளிதா சாவில்லாத்த ஜீவித நங்காக கிட்டுகு.
தெய்வ நிங்கள சினேகிசா ஹாற தென்னெ நிங்களும் ஜீவிசிவா; எந்தெந்தும் ஜீவுசத்துள்ளா நித்திய ஜீவிதாகபேக்காயும், நங்கள எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின கருணெ கிட்டத்தெபேக்காயி ஏகோத்தும் காத்திரிவா.