24 எந்நங்ங ஏசும், சிஷ்யம்மாரும் அல்லி இல்லெ ஹளி கண்டா ஆள்க்காரு தோணியாளெ ஹத்திட்டு, ஏசின தெண்டிண்டு கப்பர்நகூமிக ஹோதுரு.
ஆக்க எல்லாரும் கடலின கடது கெனசரேத்து நாடிக பந்துரு.
ஆக்க ஏசின கண்டட்டு, “எல்லாரும் நின்ன அன்னேஷீரெ” ஹளி ஹளிரு.
எந்தட்டு ஆக்க எல்லாரும் கடலின கடது, கெனசரேத்து நாடிக பந்தட்டு, தோணித நிருத்தி கரெ ஹத்திரு.
அந்த்தெ ஏசு கதரெக்காறா தேசந்த இக்கரெக திரிஞ்ஞு பொப்பதாப்பங்ங அல்லி கொறே ஆள்க்காரு கூட்டமாயிற்றெ தனங்ஙபேக்காயி காத்தண்டு இத்துதுகொண்டு, தன்ன சந்தோஷத்தோடெ சீகரிசிரு.
ஏசு அவளகூடெ, “ஹெண்ணு ஏனாக அளுது? நீ ஏறன தெண்டுது?” ஹளி கேட்டாங்; அவ ஏசின, கல்லறெ தோட்டத கெலசகாறனாயிக்கு ஹளி பிஜாரிசிட்டு, “நீ ஏசின சவத எத்திண்டு ஹோயித்தங்ங எல்லி பீத்தெ ஹளி ஹளு? நா எத்திண்டு ஹோயணக்கெ” ஹளி ஹளிதா.
தோணியாளெ ஹத்தி ஆச்செகரேக இப்பா கப்பர்நகூமிக ஹோப்பத்தெ ஹொறட்டுரு; அம்மங்ங நேர சந்தெ ஆப்பத்தெ ஆத்து; ஏசும் ஆக்களப்படெ பந்து சேர்ந்நுபில்லெ.
முந்தாளஜின ஏசு, தெய்வாக நண்ணி ஹளிட்டு கொட்டா தொட்டித ஆள்க்காரு திந்தா சலத அரியெ பேறெ செல தோணியும் திபேரியந்த பந்து எத்தித்து.
ஏசு ஆக்களகூடெ, “நா ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது, நிங்க அல்புத கண்டுதுகொண்டல்ல, ஹொட்டெதும்ப தொட்டி திந்துதுகொண்டாப்புது நன்ன தெண்டிண்டு பந்திப்புது.
ஏசு கப்பர்நகூமாளெ இப்பா ஒந்து யூத பிரார்த்தனெ மெனெயாளெ இப்பங்ங இந்த்தெ ஒக்க ஹளிகொட்டண்டித்தாங்.
உல்சாக சமெயாளெ யூதம்மாரு “ஏசு எல்லி” ஹளி தெண்டிண்டு இத்துரு.