21 ஆக்க ஏசின தோணியாளெ ஹசத்தெ பிஜாரிசிரு; எந்நங்ங அதனமுச்செ தோணி ஆக்க ஹோயி எத்தத்துள்ளா சல எத்தித்து.
தோணியாளெ ஹத்திதாங்; அம்மங்ங காற்று அடங்ஙித்து. அதுகொண்டு ஆக்காக பயங்கர ஆச்சரிய ஆயித்து.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “அஞ்சுவாட! நா தென்னெயாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆக்க ஹொறட்டா சலாளெ தென்னெ பிற்றேஜினும் கொறே ஆள்க்காரு நிந்தித்துரு; அல்லி ஒந்து தோணிமாத்தற உட்டாயித்து ஹளியும், சிஷ்யம்மாரு மாத்தற ஆ தோணியாளெ இத்துரு ஹளியும், தோணியாளெ ஏசு இல்லெ ஹளியும் ஆள்க்காரு மனசிலுமாடித்துரு.
இத்தோல! நா பாகுலப்படெ நிந்தட்டு, ஹடி தட்டிண்டித்தீனெ; ஏரிங்ஙி ஒப்பாங் நன்ன ஒச்செ கேட்டு ஹடிதொறதங்ங, நா ஒளெயெ ஹுக்கி, நா அவனகூடெ குளுது தீனி திம்மி; அவனும் நன்னகூடெ குளுது தீனி திம்ம.