5 ஆ மண்டாக ஒந்நனாளெ மூவத்தெட்டு வர்ஷ சுக இல்லாத்த ஒப்பாங் கெடதித்தாங்.
ஏசு ஆ ஹைதன அப்பனகூடெ, “இவங்ங இந்த்தெ ஆயிட்டு ஏஸுகால ஆத்து?” ஹளி கேட்டாங். அதங்ங ஆ ஹைதன அப்பாங், “இது இவன சிண்ட வைசிந்தே இந்த்தெ ஹடதெ.
இல்லி கேளிவா! இவளும் அப்ரகாமின பாரம்பரியாளெ பந்தாவளப்புது. செயித்தானு இவள ஹதினெட்டு வர்ஷகால கெட்டிபீத்தித்தனல்லோ? ஒழிவுஜினதாளெ இவள சுகமாடிது தெற்றொந்து அல்ல” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஆ கூட்டதாளெ, ஹன்னெருடு வர்ஷமாயிற்றெ அஸ்துருக்க ரோக உள்ளா ஒப்பளும் ஹோயிண்டித்தா; அவ சிகில்சேக பேக்காயி தன்ன சொத்துமொதுலு ஒக்க தீத்தட்டும், அவாக கொறச்சுகூடி சுக ஆயிபில்லெ.
அதுகளிஞட்டு ஏசு அவன அம்பலதாளெ கண்டட்டு, “இல்லி நோடு! நினங்ங சுக ஆத்தல்லோ? இஞ்ஞி நினங்ங மோசமாயிற்றெ ஒந்தும் சம்போசாதிருக்கிங்ஙி, இனி நீ தெற்று குற்ற கீயாதெ ஜீவிசீக” ஹளி ஹளிதாங்.
அல்லி கெடதித்தா அவன ஏசு கண்டட்டு, அவங் கொறே வர்ஷமாயிற்றெ சுக இல்லாத்தாவனாப்புது ஹளி அருதட்டு அவனகூடெ, “நினங்ங சுக ஆப்பத்தெ ஆசெ உட்டோ?” ஹளி கேட்டாங்.
ஏசு அல்லாடெ ஹோப்பதாப்பங்ங, ஹுட்டிதா காலந்த குருடனாயித்தா ஒப்பன கண்டாங்.
எந்நங்ங ஈக இவங்ங எந்த்தெ காழ்ச்செ கிடுத்து ஹளியும், இவங்ங காழ்ச்செ கொட்டுது ஏற ஹளியும் நங்காக கொத்தில்லெ, அவனகூடெ தென்னெ கேளிவா; அவங்ங அதங்ஙுள்ளா பிராய உட்டல்லோ, நெடதுது ஏன ஹளி அவனே ஹளட்டெ” ஹளி ஹளிரு.
லீஸ்திரா பட்டணதாளெ ஒந்து குண்ட்டாங் இத்தாங் அவங் ஹுட்டிதா காலமொதலு காலு பளங்ஙாத்தாவனாயித்தாங்; அவனகொண்டு ஒரிக்கிலும் நெடெவத்தெ பற்றிபில்லெ.
அம்மங்ங ஹுட்டிதா காலமொதலு காலு பாராத்த ஒப்பன செலாக்க அம்பலாக ஹொத்தண்டு பந்துரு; அம்பலாக பொப்பாக்களகூடெ பிச்செ கேளத்தெபேக்காயி, அவன ஜினோத்தும் அலங்கார பாகுலு ஹளா கோபுர பாகுலின அரியெ குளுசுரு.
ஈ அல்புத கொண்டு சுக ஆதாவங்ங நாலத்து வைசின மேலெ உட்டாயித்து.
அல்லி, எட்டு வர்ஷமாயிற்றெ கெடதா கெடெக்கெயாளே இத்தா, ஐனேயா ஹளி ஹெசறுள்ளா ஒந்து தளர்வாத தெண்ணகாறன கண்டாங்.