29 அம்மங்ங, ஒள்ளேது கீதாக்க நித்திய ஜீவிதாகபேக்காயும், பேடாத்த காரெ கீதாக்க சிட்ச்செக பேக்காயும், எத்து பொப்புரு.
ஆக்களகொண்டு நினங்ங திரிச்சு தப்பத்தெ பற்ற; எந்நங்ங, சத்தாக்களாளெ சத்தியநேரு உள்ளாக்க ஒக்க ஜீவோடெ ஏளா சமெயாளெ நீ ஆக்காக கீதுதங்ங ஒக்க, தெய்வ நினங்ங பல தக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
நீதி உள்ளாக்களும், அனீதி உள்ளாக்களும், சத்தங்ங ஜீவோடெ ஏளுது உட்டு ஹளி, ஈக்க தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ பீத்திப்பா ஹாற தென்னெ, நானும் நம்பிக்கெ பீத்துஹடதெ.
ஆக்க ஒள்ளெ பிறவர்த்தி கீயட்டெ, ஒள்ளெ காரெ கீவுதனாளெ, ஒந்து கொறவில்லாதெ தாராளமாயிற்றெ கீயட்டெ; ஆக்காக உள்ளா மொதுலின தாராள மனசோடெ தான தர்ம கீவத்தெகும், மற்றுள்ளாக்காக வீத கொடத்தெகும் படிசிகொடு.
அதனபகர, தெய்வத அரிசங்கொண்டு சத்துருக்களா நாசமாடத்துள்ளா கிச்சும், நங்க அஞ்சிக்கெயோடெ காத்தண்டிப்பா ஞாயவிதியும் உட்டாக்கொள்ளு.
அதுகொண்டு, நிங்க நன்மெ கீவத்தெகும், தான தர்ம கீவத்தெகும் மறதுடுவாட! இந்த்தல ஹரெக்கெ ஆப்புது தெய்வாக இஷ்ட.
பேடாத்த எல்லதனும் புட்டு ஒள்ளெ காரெ கீயிவா; சமாதானமாயிற்றெ ஜீவுசத்துள்ளா பட்டெ அன்னேஷி அதனாளெ நெலெநில்லிவா.